امام علیه السلام فرمان داد تا مقداری چوب و نی که در پشت خیمه ها بود، در محلی که اصحاب امام در شب عاشورا مانند خندق در اطراف خیمه ها حفر کرده بودند بریزند، زیرا هر لحظه احتمال شبیخون دشمن از پشت خیمه می رفت.

امام دستور داد به محض حمله دشمن، آن چوبها و نی ها را آتش زنند تا راه ارتباطی دشمن با خیمه ها قطع شود و فقط یک قسمت که یاران امام مستقر بودند، نبرد صورت پذیرد و این تدبیر برای اصحاب بسیار سودمند بود. (1)

1- الامام الحسین و اصحابه، ص 257.

منابع: قصه کربلا، ص 249.

مراجعه شود به:

خطبه امام علیه السلام در شب عاشورا