مجموع چند رشته شعر می باشد که هر رشته از آنها دارای یک وزن و یک قافیه بوده و در آخر هر رشته بیتی با قافیه ای جداگانه تکرار گردد البته باید بیت آخر هر بخش برای ترجیح مناسب و مستعد باشد بهترین ترجیح بند سرایان سعدی، هاتف و فرخی بوده اند.

ای بر تو قبای حسن چالاک
صد پیرهن از جدائیت چاک
پیشت بتواضعت گویی
افتادن آفتاب بر خاک
ما خاک شویم و هم نگردد
خاک درت از جبین ما پاک
مهر از تو توان برید هیهات
کس بر تو توان گزید حاشاک
اول دم برده، باز پس ده
تا دست بدادمت ز فتراک
بعد از تو به هیچکس ندارم
امید و ز کس نباشدم باک
درد از قبل تو عین داروست
زهر از جهت تو محض تریاک
سودای تو چه جای سحر بابل
سوی تو چه جای مار ضحاک
سعدی پس ازین سخن که وصفش
دامن ندهد بدست ادراک
گرد ار چه بسی هوا بگیرد
هرگز نرسد بگرد افلاک
پای طلب از روش فرو ماند
می بینم و چاره نیست الاک
بنشینم و صبر پیش گیرم
دنباله کار خویش گیرم


شکل ترجیح بند بصورت زیر است:
الف ---الف
ب --- الف
ج---الف
د
د








سعدی

از ترجیحات معروف ادبی فارسی ترجیح بند هاتف است که بیت ترجیع آن این است

که یکی هست و هیچ نیست جز او ----- وحده لا اله الا هو