امام حسن عسگری علیه السلام را نزد شخصی به نام علی بن نارمش که از دشمنان سرسخت آل ابی طالب بود زندان کردند و این شخص از طرف حکومت
بنی عباس دستور دادند که هر چه می خواهی بر امام سخت بگیر.
اما حضرت پیش از یک روز در نزد این شخص نبود که احترام و بزرگداشت آن حضرت در نظر او به جایی رسید که در برابر امام حسن عسگری علیه السلام چهره اش را بر خاک می گذاشت و دیده اش را به سمت امام متوجه نمی ساخت - به واسطه عظمت و هیبت و بزرگی امام علیه السلام- پس از یک روز حضور در خدمت امام حسن عسگری علیه السلام در حالی که از امام جدا شدند که بصیرت او نسبت به آن حضرت از همه مردم بیشتر بود و ستایش او نسبت به امام از همگان نیکوتر بود.
منابع:
اصول کافی، کتاب الحجة، ج 2، ص 439، ح 8
مراجعه شود به:
نفوذ معنوی در دل نگهبانان