فضیل بن یسار می گوید : ‌از امام معصوم علیه السلام پرسیدم: امیرمؤمنان علی علیه السلام درباره شراب خوار چه حکمی را اجرا می کرد؟ فرمود: او را حدّ (مجازات مقرر شرعی) می زد گفتم: اگر دو بار شراب می آشامید؟ فرمود: دوباره حدّ می زد گفتم: اگر بار سوم شراب می آشامید؟ فرمود: بار دیگر او را حدّ می زد و اگر بار دیگر شراب می آشامید او را به قتل می رساند.

گفتم: امیرمؤمنان علیه السلام درباره کسی که مستی آوری (غیر از شراب) می آشامید چه حکمی را اجرا می کرد؟ فرمود: همین احکام را اجرا می کرد سپس فرمود: هر کس جرعه ای مستی آور بنوشد همانند کسی است که شراب (خمر) آشامیده باشد گفتم: یکسان هستند؟! و این مطلب در نظرم بزرگ (و شگفت آور) جلوه کرد.

امام علیه السلام فرمود: ای فضیل این مطلب را گران مشمار به راستی خداوند حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم را رحمت برای همه خلق آفرید و پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم خود را ادب آموخت و نیکو ادب آموخت، سپس دین اسلام را به او سپرد پس آن گاه خداوند شراب (خمر) را حرام کرد و رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم هر مستی آوری را تحریم نمود و خداوند نیز آن را تائید کرد .

خداوند مکه را حرم قرار داد و رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم مدینه را حرم قرار داد و خداوند نیز آن را تأیید کرد خداوند سهم میراث بران را معین کرد و رسول صلی الله علیه و آله وسلم سهم جدّ (پدر بزرگ) را معین نمود و خداوند نیز آن را تأیید کرد .

سپس فرمود: ای فضیل این کلامی است و چه کلامی: آن کس که رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم را اطاعت کند به تحقیق خدا را پیروی کرده است . (و من یطع الرسول فقد اطاع الله سوره نساء آیه 80)

منابع:

• بحارالانوار، ج17، ص8 --- الاختصاص، بصائرالدرجات

مراجعه شود به:

• تحریم شراب
• سپرده شدن دستورات اسلام به پیامبر - ص - و امامان علیهم السلام