منو
 صفحه های تصادفی
اومانیسم در ایران
آیین زرتشت از نظر فقه اسلامی
گوشنیت
ایستگاه فضایی
مهدی عباسی
حضور امام علی علیه السلام در جنگ بدر
انگلستان در قرن هفدهم میلادی
کویر شدگی
دوره هفتم
اسماعیل فرزند امام صادق علیه السلام
 کاربر Online
463 کاربر online
تاریخچه ی: تاریخ معاصر جمهوری ایرلند

نگارش: 3

در 1798 شکست شورشی ملی گرا بر ضد حکومت بریتانیا به اتحاد پارلمانهای بریتانیا و ایرلندو برپایی پادشاهی متحد بریتانیای کبیر و ایرلند انجامید (1801).
در دهه 1840 آفت سیب زمینی موجب قحطی بزرگ و مرگ هزاران نفر شد. بسیاری دیگر را مالکان انگلیسی تبار اخراج کردند و به مهاجرتی عمومی به خصوص به امریکا پیوستند.
در نتیجه بین سالهای 1845 و 1851 نزدیک به سه میلیون نفر از جمعیت ایرلند کاسته شد.
دانیل اوکانل (1775 تا 1847) به رهبری جنبشی پرداخت که هدف آن الغای اتحاد با بریتانیا و کسب زمین و حقوق مدنی برای اکثریت کاتولیک رومی بود.
مبارزه او در آزادی کاتولیکها (1829) نقش مؤثری داشت، و بعد از این تاریخ کاتولیکهای ایرلندی حق نمایندگی در پارلمان بریتانیا در وستمینستر را به دست آوردند.
با این حال روابط بین جوامع پروتستان و کاتولیک تیره تر شد و این تا اندازه‌ای به دلیل افزایش اعمال خشونت آمیز گروه ملی گرای فین بود که هدفش ایجاد ایرلندی مستقل بود.
سیاست بریتانیا در قبال ایرلند بین مصالحه و توسل به زور در نوسان بود ، گلدستون، با آگاهی از لزوم اصلاحات کلیسای انگلیکن ایرلند را از حمایت دولت محروم ساخت و امنیت شغلی بیشتری به روستائیان کشاورز اعطا نمود.
در دهه 1880 چارلز استیوارت پارنل (1846 تا 1891) بارهبری گروه بزرگی از نمایندگان ایرلندی مجلس به مبارزه برای کسب خودگردانی در 1883 و 1893 تسلیم مجلس شد، ولی پس از رد انها در پارلمان ، گروه‌های ملی گرای انقلابی تر در ایرلند طرفدار پیدا کردند.
اتحاد طلبان پروتستان در آلستر که از سلطه کاتولیکها بیمناک بودند با سومین لایحه خودگردانی به شدت مخالفت کردند. ملی گرایان طی قیام عید پاک دوبلین در 1916 ایرلند را کشوری مستقل اعلام کردند. این قیام را بریتانیا سرکوب کرد. پس از جنگ جهانی اول، نمایندگان ایرلندی ملی گرای پارلمان به رهبری ایمون دوالرا (که بعدها نخست وزیر و رئیس جمهورشد؛ 1882 تا 1975) در دوبلین دولتی موقت تشکیل دادند.
حکومت بریتانیا در ایرلند، بجز شمال شرق کشور، فرو پاشید و بیشتر پلیسهای ایرلندی استعفا کردند و افسران بریتانیایی – موسوم به سیاه و خرمایی‌ها (به دلیل رنگ اونیفورمشان – م) – جایگزین آنها شدند.
جنگ میان ملی گرایان و سربازان و پلیس بریتانیایی درگرفت و در 1919 خشونت ایرلند را فرا گرفت. واکنش بریتانیا در 1920 پیشنهاد دو پارلمان برای ایرلند بود – یکی در آلستر پروتستان و دیگری در جنوب کاتولیک. جنوب در ابتدا با تقسیم کشور مخالفت کرد، ولی طبق معاهده انگلیس و ایرلند (1921) خودمختاری اعطا شد، هر چند شش کاونتی (بخش) درآلستر - ایرلند شمالی – (با اکثریت پروتستان) تدام اتحادبا بریتانیا را برگزیدند. در 1922 ایرلند کشوری آزاد اعلام شد ولی دوالرا و جمهوری خواهان از قبول آن امتناع کردند.
جنگ داخلی بین دولت موفت به رهبری آرتورگریفیث و مایکل کالینزو جمهوریخواهان درگرفت.
هر چند درگیری در 1923 پایان گرفت، مبارزه دوالرا ادامه یافت و در 1937 کشور آزاد ایرلند به جمهوری ایره مبدل شد. این کشور در جنگ جهانی دوم بی طرف ماند و در 1949 – با عنوان جمهوری ایرلند – از جامعه کشورهای مشترک المنافع کناره گیری کرد.
روابطه میان جنوب و شمال – و بین این جمهوری و بریتانیا – در طی اغتشاشات در ایرلند شمالی (از 1968) غالبا پر تنش بوده است.
ولی موافقت نامه انگلستان و ایرلند (1985) راه را برای مشارکت این حمهوری در امور سیاسی و قانونی و امنیتی ایرلند شمالی باز کرده است.
مشخصه حیات سیاسی ایرلند تناوب حضور دو حزب سیاسی عمده :
فینه گیل و فینا فیل در دولت بوده است.


تاریخ شماره نسخه کاربر توضیح اقدام
 دوشنبه 10 اسفند 1383 [15:07 ]   4   طه محمدی      جاری 
 دوشنبه 10 اسفند 1383 [15:00 ]   3   طه محمدی      v  c  d  s 
 دوشنبه 10 اسفند 1383 [14:55 ]   2   طه محمدی      v  c  d  s 
 دوشنبه 10 اسفند 1383 [14:46 ]   1   طه محمدی      v  c  d  s 


ارسال توضیح جدید
الزامی
big grin confused جالب cry eek evil فریاد اخم خبر lol عصبانی mr green خنثی سوال razz redface rolleyes غمگین smile surprised twisted چشمک arrow



از پیوند [http://www.foo.com] یا [http://www.foo.com|شرح] برای پیوندها.
برچسب های HTML در داخل توضیحات مجاز نیستند و تمام نوشته ها ی بین علامت های > و < حذف خواهند شد..