منو
 کاربر Online
1006 کاربر online
تاریخچه ی: تاریخچه اکتشافات مریخ









{picture=SpacePixNet_marsface.jpg}



آیا این نقش صورت انسان است که از

سطح مریخ عکس برداری شده یا به صورت

عوامل طبیعی به وجود آمده است.





((گالیله)) نخستین کسی است که در سال 1610 با ((تلسکوپ)) به دیدار بهرام رفت و دریافت که مریخ نیز از صوری کما بیش همانند ((ماه)) برخوردار است. اولین تصویر ارزشمند بهرام بوسیله ((کریستین هویگنی)) در سال 1659 تهیه گردید. وی همچنین به چرخش 24 ساعته یا روز بهرام پی برد که در مقایسه با مدت دقیق آن که برابر 24 ساعت و 27 دقیقه و 6/22 ثانیه است. از دقت کافی برخودار است.
جی. دی. ((کاسینی)) ستاره شناس ایتالیائی کلاهک های سفید بهرام را در سال 1666 کشف کرد و در سال 1719 جی.((مارالدی)) در دنباله در بررسی های کاسینی، دریافت که کلاهک های قطبی بهرام دقیقاً بر قطب های کره مزبور متمرکز نیستند.

((ویلیام هرشل)) در خلال سالهای 1777 تا 1783 وجود ((یخ)) و برف را در کلاهک های قطبی بهرام مسجل دانست و زمان و چرخش محوری آن را که با واقعیت بسیار نزدیک بود، محاسبه کرد. هرشب همچنین از چگونگی نور ((ستاره|ستارگانی)) که در پشت مریخ قرار می گرفتند به جو رقیق بهرام پی برد و افزون بر آن میزان میل محور بهرام را نیز تعیین کرد و دریافت که راستای شفائی محور چرخش سیاره مزبور از ستاره ای بنام ((ذنب الدجاجه)) عبور می کند.
بیشتر ستاره شناسان قدیم بر این پندار که لکه های سطح مریخ دریاهای سیاره مزبور می باشند همداستان بودند و نواحی روشن و نارنجی آن را ((قاره|قاره های)) بهرام می پنداشتند.
در سال 1860 ((لیائیس)) ستاره شناس فرانسوی نظریه ای مبنی بر اینکه لکه های سیاره مریخ بستر اقیانوس های پیشینی هستند که از انبوه روئیدنی ها برگزیده، ارائه نمود که تا 20 سال پیش همچنان به قوت خویش باقی بود.
وجود پدیده ای بنام ابرهای بهرام ضمن نقشه برداری از ((سیاره)) مزبور محقق گردید و برخی از مریخ شناسان را بر این گمان داشت تا آنها را گونه ای ((تندباد|تندبادهای)) غبارین انگارند.

!کانال های بهرام

جی. وی. ((شیپارلی)) ستاره شناس اهل میلان، به کمک ((تلسکوپ|تلسکوپ های)) نسبتاً پیشرفته، نقشه جدیدی از مریخ تهیه کرد و خطوط ظریف و مستقیمی را که از میان دشت ها و کویرهای بهرام می گذشتند. کانال های آبیاری مریخیان پنداشت و اظهار نظر کرد که مردمان هوشمند بهرام سیاره خویش بوسیله شبکه ای از کانال های مصنوعی که آب را از نواحی قطبی به مناطق خشک و گرم، یعنی محل سکونت ساکنان خیالی مریخ حمل می کنند. آبیاری می نمایند.

در سال 1886 وجود کانال های بهرام بوسیله دو تن ستاره شناس دیگر بنام ((پروتین)) و ((ثولون)) که از منعکس کننده های بزرگی برای دیدار بهرام استفاده کرده بودند. تائید گردید و بعد از آنها نیز وجود کانال های مریخ تا مدت ها به گفتگو و مباحث ستاره شناسان گرمی بخشید و پرسی وال لوول بنیانگذار رصدخانه معروف ((ایالت آریزونا)) را نیز به مطالعه مریخ تشویق نمود. وی به کمک یک منعکس کننده 61 سانتیمتری به دیدار بهرام شتافت و کتابهای چندی در تائید و چگونگی شبکه کانال های بهرام به رشته تحریر در آورد.
همزمان ستاره شناسان دیگری که آنها نیز از دستگاههای مشابهی استفاده کرده بودند وجود کانال های مریخ را انکار نمودند و آن ها را زائیده خطای دید انگاشتند. این مسئله تا زمان مسافرت سفینه های ((مارینر)) همچنان در بوته ابهام و تردید باقی بود تا اینکه سطح سیاره مزبور به یاری چشم های تلویزیونی مارینر در برابر دیدگان زمینی قرار گرفت و به بحث کانال های بهرام برای همیشه پایان داده شد و رسماً اعلام گردید که کانال های بهرام چیزی جز خطای کجثمائی ((عدسی)) تلسکوپ ها نبوده و چنین عوارضی اصلاً در سطح بهرام وجود ندارند.









{picture=mars-channel2.jpg}



تصویری از کانالهای مریخ




تا چندی پیش، تغییرات دوره ای لکه های تاریک بهرام را به گونه ای اندامهای زیستی وابسته می دانستند و تا زمانی که سفر ((مارینر 4)) با موفقیت انجام یافت. این پندار ما بیش به قوت خود باقی بود. مارنیر 4 در سال 1965 از فاصله ده هزار کیلومتری سطح بهرام عبور کرد و پیام های شگرفی به ((زمین)) مخابره نمود و روشن نیست برخوردار است و گاز ((دی اکسید کربن)) عنصر عمده آن را تشکیل می دهد. مارینر 4 همچنین مشخص ساخت که لکه های سیاره مریخ از نسبت کم بازتاب پاره ای مناطق که گاه گودال و گاه ((فلات|فلاتهای)) بلندی هستند، حاصل می گردد.
پوسته بهرام نیز همانند بسیاری از سیارات و اقمار خاکی از به ((باران شهابی|باران های شهابی)) در امان نمانده و کما بیش آبله گون گردیده است. در سال 1969 سفینه های آمریکائی ((مارینر 6)) و ((مارینر7|7))از کنار مریخ گذشتند و عکس های بسیار روشن و واضحی از سطح آن به زمین مخابره نمودند. در سال 1971 ((مارینر 9)) درصد از نزدیکی به دور بهرام گردش در آمد و طی کاوش هایی که تا سال 1972 ادامه داشت، هزاران تصویر زیبا و روشن به زمین ارسال نمود. مارینر 9 طی این کاوش ها ((آتشفشان|آتشفشان های)) بلند و دره های ژرف و بستر رودخانه ها و مسیل های فراوانی را کشف نمود و برای نخستین بار از سراسر کره بهرام به دقت کافی نقشه برداری کرد.

نخستین سفینه از نوع ((وایکینگ مدارپیما)) در سال 1975 به مریخ روانه گردید و در ژوئن و اوت سال 1976 به حوالی بهرام رسید و در فاصله کوتاهی به دور سیاره مزبور به گردش پرداخت و پس از نقشه برداری از فرودگاههای مناسب، آرام نشین خویش را در 20 ژوئیه همان سال در نقطه ای به طول 5/47 درجه باختری و عرض 4/22 درجه شمالی فرو نشانید. آرام نشین ((وایکینگ 2))نیز در سپتامبر همان سال در نقطه ای از دست اتوپیا به طول 226 درجه و عرض 48 درجه شمالی بر سطح بهرام فرو نشست و دستگاه لرزه نگار آن با موفقیت آغاز به کارکرد و آشکار گردید که لرزه های بهرام بسیار خفیف بوده و بندرت روی می دهند. بررسی های زمین شناسی نشان می داد که محل فرود آرام نشین های مزبور از همانندی فراوانی از نظر ساختار برخوردار بوده و رنگ اراضی آنها به قرمز متمایل است و آثاری از بستررودخانه های قدیمی در آن مشاهده می گردد و گرد و شیار قرمز رنگی که در هوا معلق است رنگی صورتی به آسمان مریخ می بخشد.



تاریخ شماره نسخه کاربر توضیح اقدام
 سه شنبه 06 تیر 1385 [14:17 ]   8   مجید آقاپور      جاری 
 چهارشنبه 03 خرداد 1385 [13:01 ]   7   مجید آقاپور      v  c  d  s 
 چهارشنبه 03 خرداد 1385 [12:54 ]   6   مجید آقاپور      v  c  d  s 
 چهارشنبه 22 تیر 1384 [06:48 ]   5   حامد احمدی      v  c  d  s 
 چهارشنبه 22 تیر 1384 [06:46 ]   4   حامد احمدی      v  c  d  s 
 چهارشنبه 22 تیر 1384 [06:18 ]   3   حامد احمدی      v  c  d  s 
 سه شنبه 21 تیر 1384 [09:34 ]   2   حامد احمدی      v  c  d  s 
 سه شنبه 21 تیر 1384 [06:40 ]   1   حامد احمدی      v  c  d  s 


ارسال توضیح جدید
الزامی
big grin confused جالب cry eek evil فریاد اخم خبر lol عصبانی mr green خنثی سوال razz redface rolleyes غمگین smile surprised twisted چشمک arrow



از پیوند [http://www.foo.com] یا [http://www.foo.com|شرح] برای پیوندها.
برچسب های HTML در داخل توضیحات مجاز نیستند و تمام نوشته ها ی بین علامت های > و < حذف خواهند شد..