قطعاً در نظام جهان هستی، تأثیر و تأثّر متقابل و قانون علیّت جاری است. هر چند در مواردی ما مطلع نباشیم. یکی از مواردی که از دید ظاهری ما مخفی است، تأثیر لقمه حرام بر انسان است. از دید ظاهری فرقی بین غذای حلال و حرام نیست، ولی قطعاً این لقمه حرام تأثیری بر جان آدمی دارد که کشف آن از محدوده علوم ظاهری بشری خارج است. ادیان الهی متکفّل بیان همین امور باطنی هستند که در دسترسی بشر نیست.
اینکه حرام خواری چه اثرات سوئی بر جان و دل آدمی دارد، بحث مفصّل و زیبائی است ولی اجمالاً باید دانست بسیاری از گناهان، ریشه در آلودگی روح آدمی دارد و لقمه حرام مثل آب آلوده که جسم را بیمار میسازد جان آدمی را آلوده مینماید.
امام حسین علیه السلام در خطبه
روز عاشورا به مردمی که به جنگ حضرت آمده بودند فرمود:
ملئت بطونکم من الحرام؛ شکم شما از مال حرام پر شده و خود این مطلب گناه بزرگی همچون کشتن امام را آسان می سازد.
به همین جهت در تعالیم دینی بر حلال خوری تأکید شده و مقدّمه عمل صالح شمرده شده است. کلوا من الطیبات و اعملوا صالحاً
منابع: ارشاد شیخ مفیدجامع السعادات.
مراجعه شود به:
روزی حلال
اثر غذای حلال یا حرام
