تاریخچه ی:
بیعت دوم عقبه
در پی گسترش اسلام در شهر ((مدینه، مدینة النبی، یثرب|مدینه )) (توسط ((مصعب بن عمیر ))، سفیر ((حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله|رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم)) در مدینه، و همپیمانان رسول خدا در اولین بیعت عقبه) 75 نفر مسلمان این شهر عازم ((اهمیت حج درفرهنگ دین|حج ))شدند و همانند سال پیش (سال دوازدهم بعثت) با رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم در عقبه ((منی « منا »|منی )) (درهای در پایین سرزمین منی) قرار ملاقات گذاشتند. شب دوازدهم ذی حجه سال سیزدهم بعثت همگی در محل موعود گرد آمدند و پیامبر و ((عباس بن عبدالمطلب)) نیز در آنجا حاضر شدند.
ابتدا عباس این گونه سخن گفت:« ای افراد ((قبیله خزرج|خزرج))! اکنون که دعوت محمد را پذیرفتهاید، بدانید که محمد در میان قوم خویش بسیار عزیز و مورد حمایت است. به خدا سوگند، کسانی از ما که دعوتش را پذیرفتهاند، جان خود را فدای او میکنند، و آنان که به وی نگرویدهاند به دلیل بزرگواری او از وی حمایت میکنند. اگر توانمند و شجاع هستید و میتوانید در مقابل دشمن عرب ایستادگی کنید، تصمیم بگیرید و متحد شوید و با عزمی واحد و گفتاری راست پیمان ببندید.»
((براء بن معرور )) ، یکی از بزرگان مدینه، گفت:« سخنان تو را شنیدیم. به خدا سوگند، ما نیز جز آنچه گفتی در دل نداریم و بر آن هستیم که از روی درستی و راستی، خونهای خود را در راه رسول خدا فدا کنیم.»
((عباس بن عباده ))، یکی دیگر از اهالی مدینه، گفت:« ای مردم! میدانید در چه موردی با رسول خدا بیعت میکنید؟»
گفتند:« آری.»
گفت:« شما در مورد جنگ با مردم سرخ و سیاه ( دشمنان پیامبر خدا از هر قوم و قبیلهای) با وی پیمان میبندید. اگر آمادهاید مال خود را در راه او فدا کنید و جان بزرگان خود را در این راه ارزانی دارید، با او همپیمان شوید و گرنه از هم اکنون تن به این بیعت ندهید که در دنیا و آخرت رسوا خواهید شد؛ و اگر بر پیمان او استوار باشید خیر دنیا و آخرت را خواهید برد.»
مردان و زنان مدینه همگی در پاسخ او گفتند:« ای رسول خدا! اگر ما بر پیمان خویش وفادار باشیم چه پاداشی نصیب ماست؟»
رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم فرمود:« ((بهشت|بهشت )).»
گفتند:« پس دست خویش را بگشا تا با تو پیمان ببندیم.»
براء معرور و ((اسعد بن زراره )) و ((ابوالهیثم بن تیهان|ابو الهیتم )) نخستین کسانی بودند که با رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم پیمان بستند. آن گاه بقیه مسلمانان نیز دست بر دست پیامبر نهادند و پیمان بستند.
پس از این پیمان، دوازده تن از 75 مسلمان مدینه به عنوان سرپرستان ((انصار)) (نقباء الانصار) انتخاب شدند.
رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم رو به این دوازده تن کرد و فرمود:« چنان که حواریون در نزد ((حضرت عیسی علیه السلام|عیسی)) ضامن قوم خود بودند، شما نیز مسئول هر پیشامدی هستید که در میان قوم شما اتفاق میافتد؛ و من خود کفیل مسلمانان هستم.»
مراجعه شود به:
((ماجرای عقبه - تاثیر قرآن))