در پی گسترش اسلام در شهر مدینه (توسط مصعب بن عمیر، سفیر رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم در مدینه، و هم‌پیمانان رسول خدا در اولین بیعت عقبه) 75 نفر مسلمان این شهر عازم حج شدند و همانند سال پیش (سال دوازدهم بعثت) با رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم در عقبه منی (دره‌ای در پایین سرزمین منی) قرار ملاقات گذاشتند. شب دوازدهم ذی الحجه سال سیزدهم بعثت همگی در محل موعود گرد آمدند و پیامبر و عباس بن عبدالمطلب نیز در آنجا حاضر شدند.

ابتدا عباس این گونه سخن گفت:
ای افراد خزرج! اکنون که دعوت محمد را پذیرفته‌اید، بدانید که محمد در میان قوم خویش بسیار عزیز و مورد حمایت است. به خدا سوگند، کسانی از ما که دعوتش را پذیرفته‌اند، جان خود را فدای او می‌کنند، و آنان که به وی نگرویده‌اند به دلیل بزرگواری او از وی حمایت می‌کنند. اگر توانمند و شجاع هستید و می‌توانید در مقابل دشمن عرب ایستادگی کنید، تصمیم بگیرید و متحد شوید و با عزمی واحد و گفتاری راست پیمان ببندید.

براء بن معرور، یکی از بزرگان مدینه، گفت:
سخنان تو را شنیدیم. به خدا سوگند، ما نیز جز آنچه گفتی در دل نداریم و بر آن هستیم که از روی درستی و راستی، خون‌های خود را در راه رسول خدا فدا کنیم.
عباس بن عباده، یکی دیگر از اهالی مدینه، گفت:
ای مردم! می‌دانید در چه موردی با رسول خدا بیعت می‌کنید؟»
گفتند:« آری.»
گفت: شما در مورد جنگ با مردم سرخ و سیاه ( دشمنان پیامبر خدا از هر قوم و قبیله‌ای ) با وی پیمان می‌بندید. اگر آماده‌اید مال خود را در راه او فدا کنید و جان بزرگان خود را در این راه ارزانی دارید، با او هم‌پیمان شوید وگرنه از هم اکنون تن به این بیعت ندهید که در دنیا و آخرت رسوا خواهید شد؛ و اگر بر پیمان او استوار باشید خیر دنیا و آخرت را خواهید برد.

مردان و زنان مدینه همگی در پاسخ او گفتند: ای رسول خدا! اگر ما بر پیمان خویش وفادار باشیم چه پاداشی نصیب ماست؟
رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود:« بهشت.
گفتند: پس دست خویش را بگشا تا با تو پیمان ببندیم.
براء بن معرور و اسعد بن زراره و ابو الهیثم نخستین کسانی بودند که با رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم پیمان بستند. آن گاه بقیه مسلمانان نیز دست بر دست پیامبر نهادند و پیمان بستند.
پس از این پیمان، دوازده تن از 75 مسلمان مدینه به عنوان سرپرستان انصار (نقباء الانصار) انتخاب شدند.

رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم رو به این دوازده تن کرد و فرمود:

منابع:

• سیرةالنبویه

مراجعه شود به:

• پیامبر اکرم و تأثیر قرآن

در پی گسترش اسلام در شهر مدینه (توسط مصعب بن عمیر سفیر پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم در مدینه وهم پیمانان رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم در اولین بیعت عقبه) گروه 75 نفری از مسلمانان آن جا عازم حج شدند و همانند سال پیش (سال دوازدهم بعثت) با رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم در عقبه منی (دره ای در پائین دست سرزمین منی) قرار ملاقات گذاردند شب دوازدهم ذی حجه سال سیزدهم بعثت همگی در محل موعود گرد آمدند رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم و عباس بن عبدالمطلب نیز در محل قرار حاضر شدند.

ابتدا عباس اینگونه سخن گفت : ای گروه خزرج! اکنون که محمد را به آنچه که دعوت کرده اید فرا میخوانید بدانید که محمد در میان قوم خویش بسی عزیز و مورد حمایت است، به خدا سوگند !آنان که از ما دعوت وی را پذیرفته است جان فدای او می کنند و آنان که به وی نگرویده اند به خاطر شرف وبزرگواری او از وی حمایت می کنند.

اگر توانمند و شجاع هستید می توانید در مقابل دشمن عرب ایستادگی کنید پس تصمیم بگیرید و هم داستان شوید و با عزمی واحد و گفتاری راست پیمان ببندید.

براء بن معرور (از بزرگان مدینه) گفت: سخنان تو را شنیدیم به خدا سوگند! ما نیز جز آنچه گفتی در دل نداریم و بر آن هستیم که از روی درستی و راستی خونهای خود را در راه رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم فدا کنیم.

عباس بن عباده (از مردان مدینه) گفت: ای مردم! می دانید بر چه کاری با رسول خدا بیعت می کنید؟

گفتند: آری

گفت: شما بر سر جنگ سرخ و سیاه مردم (به انواع گوناگون دشمنان پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم با وی پیمان می بندید اگر میتوانید (آماده هستید) مال ودارائی های خود را در راه او فدا کنید و جان بزرگان خود را در این راه ارزانی دارید پس با او هم پیمان شوید و گرنه از هم اکنون تن به این بیعت ندهید که در غیر این صورت باعث رسوائی شما در دنیا و آخرت خواهد شد و اگر بر پیمان او استوار باشید خیر دنیا و آخرت را خواهید برد.

مردان و زنان مدینه همگی در پاسخ او گفتند: ای رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم اگر ما بر پیمان خویش وفا دار باشیم چه پاداشی نصیب ماست؟

رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم فرمود: بهشت آنان گفتند: پس دست خویش را بگشا تا با تو پیمان بندیم نخستین کسی که با رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم پیمان بست براء معرور (یا اسعد بن زراره یا ابو الهیتم ) بود آنگاه بقیه آنان دست به دست رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم نهادند و پیمان بستند.

پس از انجام پیمان دوازده تن از 75 نفر مردمان مدینه به عنوان نقیبان انصار (نقباء الانصار) (مسئولان انصار) انتخاب شدند.

رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم رو به این دوازده تن کرد و فرمود: چنان که حواریون در نزد عیسی ضامن قوم خود بودند شما نیز مسئول هر پیشامدی هستید که در میان قوم شما اتفاق می افتد و من خود کفیل مسلمانان هستم.

مراجعه شود به:

ماجرای عقبه - تاثیر قرآن