| روزی ((جبرئیل)) نزد ((حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله|رسول خدا صلی الله علیه و آله)) به صورت ((دحیه کلبی|دحیه کلبی)) نشسته بود که ناگاه ((حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام|حسن)) و ((حضرت امام حسین علیه السلام|حسین)) علیهماالسلام وارد شدند و چون گمان کردند جبرئیل دحیه است نزد او آمدند و از او هدیهای خواستند. | | روزی ((جبرئیل)) نزد ((حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله|رسول خدا صلی الله علیه و آله)) به صورت ((دحیه کلبی|دحیه کلبی)) نشسته بود که ناگاه ((حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام|حسن)) و ((حضرت امام حسین علیه السلام|حسین)) علیهماالسلام وارد شدند و چون گمان کردند جبرئیل دحیه است نزد او آمدند و از او هدیهای خواستند. |
| آنها نزد پدر و مادر خویش رفتند و آن جا ماندند تا رسول خدا هم به آنها پیوست و همگی از آن میوهها تناول کردند اما هرچه میخوردند، چیزی از آن کم نمی شد. | | آنها نزد پدر و مادر خویش رفتند و آن جا ماندند تا رسول خدا هم به آنها پیوست و همگی از آن میوهها تناول کردند اما هرچه میخوردند، چیزی از آن کم نمی شد. |
| آن میوه ها به حال خود بود تا رسول خدا از دنیا رفت. | | آن میوه ها به حال خود بود تا رسول خدا از دنیا رفت. |
| وقتی ((حضرت فاطمه زهرا علیهاسلام|حضرت فاطمه علیهاسلام)) رحلت فرمود، انار ناپدید شد؛ و چون ((حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام)) به شهادت رسید، به ناپدید شد و سیب نزد امام حسن بود تا به شهادت رسید و بعد از آن نزد امام حسین بود. | | وقتی ((حضرت فاطمه زهرا علیهاسلام|حضرت فاطمه علیهاسلام)) رحلت فرمود، انار ناپدید شد؛ و چون ((حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام)) به شهادت رسید، به ناپدید شد و سیب نزد امام حسن بود تا به شهادت رسید و بعد از آن نزد امام حسین بود. |
| ((حضرت امام سجاد علیه السلام|حضرت سجاد علیه السلام)) فرمود:« وقتی که پدرم در صحرای ((کربلا)) به محاصره دشمن در آمد، آن سیب را در دست داشت و هر گاه تشنگی بر او غلبه پیدا میکرد آن را میبویید و تشنگیاش کم میشد. پس از شهادتش هر چه به دنبال آن سیب گشتند آن را نیافتند. من هر گاه به زیارت پدرم میروم، بوی آن سیب را از مرقد مطهرش استشمام میکنم؛ شیعیان مخلص ما نیز هر گاه در وقت سحر به زیارت آن مرقد مطهر بروند، بوی سیب را از ضریح منورش استشمام می کنند.» | | ((حضرت امام سجاد علیه السلام|حضرت سجاد علیه السلام)) فرمود:« وقتی که پدرم در صحرای ((کربلا)) به محاصره دشمن در آمد، آن سیب را در دست داشت و هر گاه تشنگی بر او غلبه پیدا میکرد آن را میبویید و تشنگیاش کم میشد. پس از شهادتش هر چه به دنبال آن سیب گشتند آن را نیافتند. من هر گاه به زیارت پدرم میروم، بوی آن سیب را از مرقد مطهرش استشمام میکنم؛ شیعیان مخلص ما نیز هر گاه در وقت سحر به زیارت آن مرقد مطهر بروند، بوی سیب را از ضریح منورش استشمام می کنند.» |
| منتهی الامال، ج 1، ص 528 - مناقب آل ابی طالب. | | منتهی الامال، ج 1، ص 528 - مناقب آل ابی طالب. |