تاریخچه ی:
بهترین شیعیان میانه روها هستند
((اصبغ بن نباته|اصبغ بن نباته)) میگوید:
((حارث همدانی)) همراه گروهی از شیعیان به حضور ((حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام|امیرالمؤمنین علی علیه السلام)) رسیدند.
حارث بیمار بود و خمیده راه میرفت. امام با دیدن او فرمود:« ای حارث چگونهای؟»
حارث پاسخ داد:«ای امیرالمؤمنین، روزگار مرا از پا انداخته و جدال یارانت کنار منزل تو بر بیماری من افزوده است.»
فرمود:« جدال آنها درباره چیست؟»
حارث گفت:« درباره مقام تو. برخی از آنها اهل افراط و مبالغه و غلو هستند و برخی اهل میانهروی. عدهای از انها بیعت خودشان را با تو شکستهاند، برخی نیز مضطرب و اهل تردید و شک شدهاند و نمیدانند که امامت تو را بپذیرند یا انکار کنند.»
حضرت علی علیه السلام فرمود:« ای برادر همدانی، بس است. آگاه باش که بهترین شیعیان من میانهرو هستند.»
حارث همدانی گفت:« چه خوب بود اگر زنگار را از دلهای ما بر میگرفتی و موقعیت خودت را برای ما روشن میساختی.»
امام فرمود:« حق بر تو مشتبه شده است. دین خداوند به وسیله مردان شناخته نمیشود، بلکه با آیههای الهی شناخته میشود. حق را بشناس؛ اهل حق را میشناسی. ای حارث، حق نیکوترین گفتار است و من از حق به تو خبر می دهم. گوش به من بسپار و آنگاه به هر کس از دوستانت که شایستگی و رازداری و امانتداری دارند نیز خبر بده.
آگاه باش که من بنده خدا و برادر رسول خدا و نخستین تصدیقکننده او هستم. من پیامبر را تصدیق کردم در آن زمان که آدم هنوز خلق نشده بود. بدان که من از نزدیکان مخصوص پیامبر، وصی او، ولی او، و رازدارش هستم. قدرت فهم قرآن، قضاوت و داوری، و علم قرنها و زمینیان و آسمانیان به من داده شده است.
هزار کلید علم در من ودیعه نهاده شده، که هر کلیدی هزار در را میگشاید و هر دری به هزار هزار عهد منتهی میشود.
خداوند با ((شب قدر|شب قدر)) مرا تأیید کرده است و شب قدر، همانند جریان شب و روز، برای من و خاندانم جاری است، تا آن زمان که خداوند زمین و اهل آن را به ارث برد.( تا زمان ظهور حضرت مهدی علیه السلام)
ای حارث، به تو مژده می دهم که سوگند به خدایی که دانه را شکافت و موجودات را زندگی بخشید، دوست و دشمنم، در لحظات مختلفی مرا خواهند دید: هنگام احتضار، در کنار ((صراط|صراط)) و هنگام تقسیم»
حارث همدانی پرسید:« تقسیم چیست؟»
فرمود:« تقسیم آتش دوزخ. من به آتش می گویم این دوست من است، رهایش کن؛ و این دشمن من است، او را در خود فرو گیر.»
!منابع:
*بحارالانوار، ج 39، ص 239، حدیث 28 ----- امالی شیخ طوسی