تاریخچه ی:
بنی لحیان
بنی لحیان بن هذیل، قبیله ای است از تیره هذیل بن مدرکه و از تبار عرب عدنانی.
بنی لحیان در ناحیه شمالی سرزمین ((حجاز)) در منطقه ای به نام « غران » از حوالی مکه که میان امح و ((عسفان)) قرار داد، اقامت داشته اند. آنان قبل از ظهور اسلام در آن مناطق دارای دولت و حکومت بوده اند. به تحریک و نیرنگ بنی لحیان، برخی از قبایل عرب ساکن منطقه شمالی حجاز، همچون ((عضل)) و ((قاره)) به مدینه سفر کرده و اظهار اسلام نموده اند و از پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم تقاضای معلم قرآن نمودند و در بازگشت به وطن خود در « ((رجیع)) » با کمک هذیل و بنی لحیال، یاران پیامبر را به قتل رساندند.
رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم پس از آگاهی از حادثه رجیع، طایفه هایی بنی لحیان، عضل و قاره را نفرین کرد و فرمود: خدایا از طایفه های بنی لحیان، قاره، عضل ،. . که فرمان خدا و رسول را نبرده اند، انتقام گیر و آنها را به قحطی سختی گرفتار ساز. و به روایاتی تا یک ماه در قنوت نماز صبح بر قبایلی که ((سریه رجیع|حادثه رجیع)) و ((سریه بئر معونه|حادثه بئرمعونه)) را آفریده بودند، که بنی لحیان از جمله آنان بود، نفرین می کرد.
ابن اسحاق می گوید: رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم در ((ماه جمادی الاول، جمادی الاولی|جمادی الاولی)) سال ششم به خون خواهی شهدای رجیع به سوی بنی لحیان شتافت. پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم جهت غافلگیر کردن دشمن ابتدا جاده ((شام «سوریه»|شام)) را در پیش گرفت و سپس جاده مستقیم مکه را سیر نمود تا این که در سرزمین غران منزلگاه بنی لحیان فرود آمد. با این همه دشمن از ورود سپاه اسلام آگاهی یافت و به کوههای اطراف گریخت و پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم به مدینه بازگشت.
منابع:
المغازی، ج 1 و 2{ فهرست قبائل }؛ سیره ابن هشام، ج 1 تا 4 { فهرست قبائل }؛ معجم قبائل العرب، ج 3، ص 1010، سیرخ رسول خدا، جعفریان، ص 529