- | وند تعا در ((آدا قرائت قرآن|قرآن کریم)) سوره نحل آیه 125 می فرماید: « __ادع الی سبیل ربک بالحکمه و الموعظه الحسنه و جادلهم بالتی هی احسن ان ربک هو اعلم بمن ضل عن سبیله وهو اعلم باالمهتدین__ »؛ (ای پیامبر، به وان به وی راه پروردگارت با کمت و پندهی نیکو و با نها به نحو وی مادله کن که پروردگارت به گمراهان و نیز به راه یافتگان داناتر است. » |
+ | V{maketoc} !ورد یک در قرآن خداون در ((قرآن کریم))، سوره نحل، آیه 125 میفرماید:« __ادع الی سبیل ربک بالحکمه و الموعظه الحسنه و جادلهم بالتی هی احسن ان ربک هو اعلم بمن ضل عن سبیله وهو اعلم باالمهتدین__ » (ای پیامبر، مردم را با حکمت و پندهای نیکو ه راه پروردگارت دعوت کن، و با آنها ه نحو پسندیدهای بحث کن، چرا که پروردگارت به گمراهان و اهیافتگان داناتر است.» از این آیه و نظایر آن درمییابیم که برای هدایت گمشدگان و گمراهان از طریق مستقیم، باید به مجادله و گفتگو پرداخت ولی بحث و گفت و شنودی که ه طریق نیکو و صحیح باشد. حث و جدل دو گونه است:«جدال احسن» و «جدال حرام» که به آن مِراء میگویند. ((حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و له|رسول دا)) می فرمید:«پرهیزکارترین مردم کسی است که جدل و و بحثهای غیر منطقی را ترک کند؛ گرچه در سخن خود حق باشد.» !برخورد نیکو در زندگی روزمره />{picture=atr.jpg height=250 width=250 align=left} با استفاده از سنت ((پیامبر اکرم )) درباره برخورد نیو ر زندگی روزمره می توان به موارد زیر اشاره کرد *تبسم همیشگی *زود سلام کردن *استفاده از بوی خوش *آرام و متین راه رفتن *دست دادن با دیگران و دست خود را نکشیدن *خوش لباسی *خوش زبانی و دوری از فحش و ناسزا !شرط مسلمانی و در حدیثی از ((پیامبر اکرم)) ص آمده است: ((ترجمه:مسلمان کسی است که مسلمانان از دست و زبان او در آسودگی باشند~المسلم من سلم المسلمون من لسانه و یده))؛ مسلمان کسی است که مسلمانان از دست و زبان او آسوده باشند. !بیست گناه زبان از دید غزالی غزالی در احیاء العلوم بیست گناه کبیره یا انحراف را که از زبان سر می زند برشمرده است ه عبارتن از: 1 . دروغ 2 . غیبت 3 . سخن چینی 4 . نفاق در سخن (ذواللسانین بودن) 5 . مدح بیجا 6 . بدزبانی و دشنام 7 . غنا و اشعار نادرست 8 . افراط در مزاح 9 . سخریه و استهزاء 10 . افشاء اسرار دیگران 11 . وعده خلاف 12 . لعن و نابجا 13 . خصومت و نزاع 14 . جدال و مراء 15 . گفتگو در امور باطل 16 . پرحرفی 17 . گفتگو در اموری که به انسان مربوط نیست 18 . وصف مجالس شراب و قمار و گناه 19. سؤال و جستجو از مسائلی که از عهده درک انسان بیرون است 20 . تصنع و تکلّف در سخن ـ ده عنوان دیگر را هم می توان به این ها اضافه کرد: 1 . تهمت زدن 2 . شهادت باطل 3 . اشاعه فحشا و نشر شایعات بی اساس 4 . خودستائی 5 . اصرار بیجا 6 . خشونت در سخن 7 . ایذاء با زبان 8 . مذمت از کسی که مستحق ذم نیست 9 . کفران نعمت به وسیله زبان 10 . تبلیغ باطل. |
| بحارالانوار، ج 2، ص 124 تا 140. | | بحارالانوار، ج 2، ص 124 تا 140. |
| بحارالانوار، ج 73، ص 396 تا 409. | | بحارالانوار، ج 73، ص 396 تا 409. |