تاریخچه ی:
برخورد شدید با منافقین
بشیر می گوید: در یکی از سفر ها که به ((مدینه، مدینة النبی، یثرب|مدینه ))رفتم خدمت امام باقر علیه السلام رسیدم، امام علیه السلام فرمود: « در راه با چه کسانی همراه بودی؟» پاسخ گفتم: « با گروهی از ((مرجئه )).» امام علیه السلام فرمود: « وای بر این مرجئه! آن ها به چه کسانی پناه خواهند برد وقتی که قائم علیه السلام ظهور می کند؟» گفتم: آنان می گویند: « در آن زمان ما و شما در عدالت مثل هم هستیم !»
امام علیه السلام فرمود: « هر کس توبه کند، خداوند نیز بر او توبه می کند و باز می گردد و هر کس نفاق خود را پنهان کند، خداوند او را از خود دور می کند و هر کس چیزی (نفاق خود را )اظهار کند، خداوند خونش بریزد.» امام علیه السلام دست به گلویش کشید و فرمود: « سوگند به کسی که جانم در اختیار اوست، حضرت مهدی آن ها را می کشد همچنان که قصاب گوسفندش را می کشد.» گفتم: آن ها می گویند: « در آن زمان وقتی کار ها به روال خود جریان یابد، حتی به اندازه حجامت هم خون ریخته نمی شود.»
امام علیه السلام فرمود: « سوگند به کسی که جانم در اختیار اوست، اینگونه نیست. بلکه اوضاع به گونه ای است که ما و شما (با مشکلاتی رو به رو می شویم که) باید خون و عرق از خود پاک کنیم.» آن گاه به پیشانی خود اشاره کرد. در برخی از احادیث آمده است که حضرت مهدی علیه السلام توبه کسی را نمی پذیرد، شاید بتوان این دو دسته از احادیث را به این صورت تفسیر کرد که آن حضرت توبه کسانی را که در ظاهر ادعای توبه می کنند، نمی پذیرد؛ ولی کسانی که واقعاً توبه نمایند توبه آنان پذیرفته است.
منابع :
بحارالانوار،52/357 حدیث122--------- غیبه النعمانی
مراجعه شود به:
((روش حضرت مهدی عج با شدت عمل))