براء بن عازب انصاری، معروف به ابوعامر، از مشاهیر اصحاب ((حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله|رسول خدا)) بود. وی در سنین جوانی به اسلام گروید و برای دفاع از حریم دین اهتمام ورزید، به طوریکه برای شرکت در ((جنگ بدر)) داوطلب شده بود، ولی به خاطر کمی سن، پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم به او اجازه حضور در جنگ نداد ولی پس از آن در بسیاری از ((نام 27 غزوه پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم به ترتیب زمانی|غزوات)) پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم شرکت داشت.

براء بن عازب از جمله هواداران ((بنی هاشم|بنی هاشم)) و از ارادتمندان به ((حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام|حضرت علی علیه السلام)) بوده است، تا آنجا که جمعی از محدثین و مورخین او را از ((متخلفان از بیعت ابوبکر)) برشمردند.

براء بن عازب از سرداران سپاه مسلمان بود که در فتوحات ((ری))، ((شوشتر)) و ((قزوین)) که در زمان خلفا صورت گرفت شرکت فعال داشت.

براء بن عازب پس از خلافت امام علی (علیه السلام) به همراه آن حضرت در جنگهای زمان وی شرکت داشت. براء بن عازب از جمله راویان ((معرفی حضرت علی علیه السلام به عنوان جانشین پس از خود در بیابان غدیر خم|حدیث غدیر)) است.

علامه امینی می نویسد: حدود چهل تن از علمای ((اهل سنت))، حدیث غدیر را از براء بن عازب روایت کرده اند.

این نکته نیز در زندگی براء گفتنی است که بنا به روایات بعضی از عامه، براء بن عازب به خاطر کتمان گواهی به ولایت حضرت امیر (علیه السلام) دچار نابینایی شد، به طوریکه راه خانه اش را گم می کرد و می گفت: چگونه راه یابد کسی که به نفرین امیرالمؤمنین (علیه السلام) دچار شده است.

علامه امینی به استناد سخنان جمعی از علمای عامه درباره نابینایی براء بن عازب سخن گفته و آن را گواهی بر حقانیت مذهب تشیع دانسته است.
ولی آیت الله خویی می گوید: کتمان شهادت ثابت شده و سندش ثابت است. علامه تستری نیز به این نکته اشاره نموده اند.

بنا به گفته مشهور، براء بن عازب تا زمان ((مصعب بن زبیر)) حیات داشت و در دوران او حدود سال 72 قمری در ((کوفه)) در گذشت.

منابع :
الاستیعاب، اسد الغابه، معجم الرجال الحدیث، دایره المعارف تشیع، اعیان الشیعه، ‌تنقیح المقال