تاریخچه ی:
بدگمانی
یکی از رذائل اخلاقی « سوءظن » یا « بدگمانی » است، به همین جهت قرآن کریم در سوره مبارکه حجرات آیه دوازده می فرماید: __یا ایهاالذین آمنوا اجتنبوا کثیراً من الظن ان بعض الظن اثم__ (ای مؤمنان از بسیاری از گمانها بپرهیزید که برخی گمانها گناه است) و مراد از گمان منفی که گناه است همان بدگمانی است که ریشه برخی گناهان دیگر همچون تهمت و غیبت و نمانی و بددهانی و استهزاء و حق کشی و. . . می شود.
اگر کسی در طول زندگی خود موارد و حوادث تلخی را که بر اثر « سوءظن » به بار آمده یادداشت کند اعم از دیده ها و شنیده ها و خوانده ها، خود کتاب قطور و قابل عبرتی خواهد شد.
یکی از ریشه های کفر و الحاد و نفاق و استکبار در برابر حق « بدگمانی » است و شیاطین و طاغوتها مردم را با ایجاد بدگمانی نسبت به ((تعداد پیامبران الهی|انبیاء علیهم السلام)) از راه خدا جدا می نمودند.
برای دریافت آثار سوء « بدگمانی » و راه علاج آن به کتب اخلاقی مخصوصاً معراج السعاده مراجعه نمائید.
منابع: معراج السعاده حاج محمد احمد نراقی.