تاریخچه ی:
بخشش امام حسین علیه السلام به معلم فرزندش
تفاوت با نگارش: 1
| - | ((احمن لمی ))که زا امام حسین (علیه السلام) کدکا ر علیم می داد، به فرزند مام ین (لی الا) ((ور مد)) ر علیم اد نگام که این ودک سوره حمد را ای د اا ین (لیه اللا) قات د, رت زر دینا ا و زا حه ه مل ند بخشید و هان او را کد. |
+ | ((ت ام حسین لیه لا|امام حسین علیه السلام)) ب ((عبدارمن لمی))، معلمی که به فرزندش ((وره حمد)) را آموخته و، هزار دینار لا هزار حلّه خشید دها و را ر ز ((مروارید|درّ)) کر.
رباره علت این بخشش از امام وال کردن.
رمود:« آنه من به او ادم در برابر آنه او داده (تعلیم سوره حمد به فرزندم) ناچیز ت.» و این شعر را خاند:
__ا جادت ادنیا عیک ف بها *** علی الناس را قبل ان تتفلت__
__فلا الجود یفنیها اذاهی اقبل *** و لاابخل یبقیه اا ما تولّت__
( هنمی که دنیا ه و بخشش کرد، تو یز ه مردم ببخش قبل از این که به حال ود ا شوی از بخشش‌ا محر گردی.
هنگمی که مل دیا ب نان روی آورد جود و بخشش آن را تباه نمی‌کند و هنامی که از انسان روی گردا، ل ه قا نمی‌بخشد.) |
| - | در این باه ز حضرت پرسیدند .
فرمود: این عطای من در بابر عطای او یعنی تعلیم ناچیز است و این شعر ا واندند: هنگم که نا ه تو بخشش نمود تو نی به هم مدم ببخش قبل ز ان که ها کن و مام شود. |
+ | !منا:
*بار النوار 44، ص 191، دی 3- مقب، 4 66. |
| - | هنگامی که مال نی به نسان روی آورد نه جود و بخشش آن را فانی می کند و نه هنگامی که از اسان روی گرداند بخل به آن بقا می شد .
« فلا الجود یفنیها ذاهی اقبلت و لا البخل یبقیها اذاما تولّ »
منابع: بحار الانوار، ج 44، ص 191، حدیث 3- مناقب، ج 4، ص 66.
مراجعه شود به:
((جود و بخشش)) |
+ | !مراه ود به: />*((بخشندگی اام ین لیه اللام)) |
