کلیات گیاه شناسی
این گیاه که بعربی بادنجان نامیده می شود گیاهی است یکساله و دارای ساقه نسبتا ضخیم و پوشیده از کرک .ارتفاع ساقه آن تا 70
سانتیمتر می رسد . برگهای آن بیضی شکل با نوک باریک و گلهای آن بنفش رنگ است . میوه این گیاه دراز و باریک و یا گرد ، برنگهای بنفش ، سیاه ، زرد و سفید دیده می شود . بادمجان متعلق به خانواده
سیب زمینی است از زمانهای بسیار قدیم در
هند کشت می شده است و از آنجا به نقاط دیگر جهان راه یافته است .
چین از قرن نهم هجری شروع به کشت و زرع آن کرد . تجار انگلیسی این گیاه را در قرن هفدهم میلادی از گینه ودر
انگلستان کردند و آنرا بنام کدوی گینه ای مینامیدند .بادمجان در تمام مدت سال وجود دارد و در
آمریکا ، ایالات
فلوریدا ،
تگزاس ،
لویزیانا و
نیوجرسی بیشتر محصول بادمجان آمریکا را کشت می کنند .
ترکیبات شیمیایی: همانطور که در جدول زیر دیده می شود بادمجان دارای
ویتامین های A.B.C و
مواد معدنی زیادی است .د صد گرم بادمجان مواد زیر موجود است :
انرژی
|
30 کالری
|
آب
|
92 گرم
|
پروتئین
|
1/3 گرم
|
چربی
|
0/2 گرم
|
نشاسته
|
4/6 گرم
|
کلسیم
|
12 میلی گرم
|
فسفر
|
15 میلی گرم
|
گوگرد
|
15 میلی گرم
|
منیزیم
|
12میلی گرم
|
پتاسیم
|
220میلی گرم
|
آهن
|
0/7 میلی گرم
|
سدیم
|
3 میلی گرم
|
منگنز
|
0/2 میلی گرم
|
روی
|
0/3 میلی گرم
|
مس
|
0/1 میلی گرم
|
ید
|
0/002 میلی گرم
|
بتاکاروتن
|
0/05 واحد بین المللی
|
ویتامین ب 1
|
0/05 میلی گرم
|
ویتامین ب 2
|
0/05 میلی گرم
|
ویتامین ب 3
|
0/7 میلی گرم
|
ویتامین ث
|
5 میلی گرم
|
خواص داروئی: از نظر طب قدیم بادمجان گرم و خیلی خشک است . بادمجان بر خلاف آنچه که عوام اعتقاد دارند که بی بو و خاصیت است دارای خواص زیادی است . مهمترین خاصیت آن کم
کالری بودن آن است که غذای بسیار خوبی برای کسانی است که می خواهند وزن کم کنند زیرا دارای ویتامین و مواد معدنی نیز می باشد .
- بادمجان را حتما باید بحالت کاملا رسیده مصرف کرد زیرا خام آن طعم تلخ درد و در آنهائیکه آسم و برونشیت دارند باعث تحریک این بیماریها می شود.
- بادمجان اثر نرم کننده و مدر درد .
- بادمجان بعلت درا بودن آهن در رفع کم خونی داروی موثری است .
- بادمجان را می توان برای از بین بردن ورم و التهاب روی عضو ملتهب گذاشت .
- دانه بادمجان ایجاد یبوست می کند .
- ریشه بادمجان و شاخه های خشک شده و برگهای آن اثر بند آورنده خون را دراست و قابض بوده و می توان در آن برای درمان احتلام بانه و انواع خونریزیها استفاده کرد.
- بادمجان پادزهر خوبی برای مسمومیت های حاصل از خوردن قارچ سمی است .
- خوردن بادمجان گرفتگی رگها را باز می کند و شخص را از خطر سکته قلبی محفوظ می درد .
- بادمجان برطرف کننده یبوست است .
- برگها و پوست سیاه بادمجان را اگر بجوشانند این جوشانده درمان اسهال خونی است .
- جوشانده ریشه بادمجان درمان بیماری آسم است.
- بادمجان مقوی معده است .
- آب زردرنگی که در موقع نمک زدن و گذاشتن بادمجان از آن خارج می شود برای خشک کردن عرق دست و پا بهترین دارو است و اشخاصی که دست و پایشان مرتب عرق می کند باید دست و پای خود را با آن چند بار در روز بشویند تا از شر این مرض آسوده شوند.
- اگر بادمجان را بسوزانند و خاکستر آن را با سرکه خمیر کنند و به زگیل بمالند زگیل کنده خواهد شد .
- از بادمجان می توان به عنوان مسکن برای تسکین در استخوان شکسته و ضرب خورده استفاده کرد بدین طریق که باید بادمجان را در فر بگذارید که نیم پز شود و سپس آب آنرا با فشار بگیرید و بعد بمقدار نصف این مقدر آب به آن شکر قهوه ای اضافه کنید آنرا هم بزنید و بنوشید.
- با تحقیقاتی که جدیدا روی موشهای آزمایشگاهی انجام شده نتیجه گرفته اند که بادمجان دارای یک ماده ضد تشنج است که در درمان بیماری صرع اثر بسیار خوبی درد . بنابراین اشخاصی که تشنج دارند و یا مبتلا به این بیماری می باشند بهتر است که از بادمجان استفاده کنند.
طرز استفاده: بادمجان دارای آلکالوئیدی بنام
سولانین Solanine می باشد که ممکن است در معده های ضعیف ایجاد
آلرژی و مسمومیت کند . بنابراین برای طبخ بادمجان باید ابتدا این ماده را از بادمجان خارج کرد و بهترین طرز پخت است که خانم های
ایرانی درست می کنند . یعنی بادمجان را باید پوست کند و سپس ورقه ورقه نمود و لابلای آنرا نمک پاشید تا آب آن که زرد رنگ و محتوی سولانین است خارج شود ، سپس آنرا فشار داده و پخت .البته بهترین طریقه پخت بادمجان آب پز کردن و یا پختن در فر است زیرا سرخ شده آن سنگین شده و برای معده های ضعیف مناسب نیست .
مضرات : بادمجان با همه خواصی که گفته شد نباید مورد استفاده اشخاصیکه
بواسیر و یا درد چشم دارند قرار گیرد زیرا بیماری آنها را تشدید می کند . اینگونه اشخاص اگر می خواهند بادمجان بخورند بهتر است آنرابا
گوشت و
روغن و یا سرکه بپزند و بخورند .