منو
 کاربر Online
836 کاربر online
تاریخچه ی: انواع ستاره شناسی

نگارش: 1

دید کلی

ستاره شناسان اکثر مطالعات فضایی خود را از طریق رصدخانه ها انجام می دهند. جو زمین که آمیخته از گازهای مختلف است ، نور ستارگان را در جهت های گوناگون می شکند. به همین جهت است که ستاره ها در آسمان سوسو می زنند. اگر آنها را از بالای جو مشاهده کنیم ، درخشش ثابتی خواهند داشت. برای این منظور از رصد خانه های فضایی در خارج جو استفاده می شود. در فضا تلسکوپهای نوری می توانند تصاویر واضحتر و دقیقتری نسبت به زمین تهیه کنند.
می توان ماهواره ها را نیز جهت جمع آوری انواع تشعشعات متوقف شده در جو ، به کار گرفت.

ستاره شناسی رادیو

کارل یانسکی در سال 1931 امواج رادیویی فضایی را کشف نمود. این امواج توسط تلسکوپ های رادیویی ، که همان آنتن های بزرگ منحنی رو به آسمان هستند ، دریافت می شوند. آنتن ، امواج رادیویی را درست همانند متمرکز شدن نور توسط تلسکوپ انکساری ، متمرکز می کند. آنتن های رادیویی می توانند ابرهای گازی میان ستارگان را که در نور مرئی غیر قابل تشخیص اند ، را شناسایی کنند. آنها علائم اجرام سماوی مانند خورشید و کوازارها را شناسایی می کنند.

ستاره شناسی با رادار

تلسکوپهای رادیویی علاوه بر دریافت امواج رادیویی ، می توانند علائم رادیویی را نیز منتقل کنند. این فوران علائم به سوی جسمی در منظومه شمسی ارسال می شود و پژواک آن توسط آنتن رادیویی دریافت می شود. زمان بازگشت پژواک ، فاصله از جسم آسمانی را برای ستاره شناسان مشخص می کند. می توان تجهیزات راداری را در مدار زمین به تجهیزات رصد متصل کرد. علائم از زمین منعکس می شوند و نقشه های دقیقی از سطح زمین پدید می آورند.

تجهیزات راداری کاوشگر ماژلان ، که در مدار زهره می چرخد ، نقشه ها و تصاویری از سطح این سیاره که مرتبا با باریکه ای از ابر ضخیم پوشیده می شود ، تهیه کرده است. رادار همچنان معلوم ساخت که زهره در خلاف جهت سایر سیارات منظومه شمسی می چرخد.

ستاره شناسی با مایکروویو

برخلاف امواج رادیویی ، امواج مایکرو ویو نمی توانند به لایه های تحتانی جو نفوذ کنند. همانند ماهواره ها ، تلسکوپهای مستقر در قلل کوهستان نظیر مائوناکیا در هاوایی و لاسیلا در شیلی می توانند آنها را شناسایی کنند. امواج مایکرو ویو می توانند به ستاره شناسان بگویند چه موادی در ابرهای غباری و گازی در بین ستارگان وجود دارد.
نتایج مطالعات کاوشگر تشعشع زمینه کیهانی (کوبه) ، که با امواج مایکرو ویو کار می کرد ، در سال 1992 صحت نظریه انفجار بزرگ را تقویت کرد.

ستاره شناسی با اشعه مادون قرمز

همه اجرام آسمانی مقداری اشعه مادون قرمز ساطع می کنند. بخار آب بخشهای تحتانی جو این اشعه را جذب می کند. بنابراین برای یافتن آن باید تلسکوپها در ارتفاعات یا روی ماهواره ها نصب شوند. ستاره شناسان می توانند با سنجش اشعه مادون قرمز ، اجرامی را مشاهده کنندکه ابرهای متراکم غبار نظیر سحابی جبار ، که محل تولد ستارگان است ، آنها را احاطه کرده اند. آنها همچنین می توانند حلقه های گازی پیرامون ستارگان ، که محل تشکیل سیارات هستند ، را رصد کنند.
ماهواره ستاره شناسی مادون قرمز (ایراس) در سال 1983 پرتاپ شد و بیش از 200 هزار منبع را برای این اشعه کشف نمود.

ستاره شناسی با اشعه ماورا بنفش

ستارگان گرم از خود تشعشع ماورا بنفش ساطع می کنند. که معمولا جو زمین مانع رسیدن آن به زمین می شود. بنابراین همیشه تلسکوپهای ماورا بنفش بر روی ماهواره ها نصب می شوند. به جای شیشه که این نوع تشعشع را جذب می کند ، با یک کانی به نام کوارتز آینه های تلسکوپ را می سازند. این آینه ها پوشش مخصوصی دارند که می توانند اشعه ماورا بنفش را منعکس کنند.

کاوشگر بین المللی ماورا بنفش IUE در سال 1978 پرتاب شد. که تا کنون موفق بوده و امکان مطالعه اجرامی نظیر ابرنو اخترها را فراهم نموده است.

ستاره شناسی با اشعه ایکس

مطالعات فضایی درباره اشعه ایکس ، توسط ماهواره ها یا موشک ها انجام می شود. زیرا تشعشع این اشعه نمی تواند از جو زمین بگذرد. اشعه ایکس از گازهای فوق العاده گرم موجود در بقایای ابر نواختر و یا جفت ستارگانی که که یکی از آنها کوتوله سفید و یا حفره سیاه است ، حاصل می شود. به خاطر عبور اشعه ایکس از آینه های معمولی ، تلسکوپهای جمع کننده آنها از مجموعه ای از آینه های کانونی و استوانه ای استفاده می کنند که اشعه را با زاویه ای حاده منعکس می نمایند.
در سال 1990 یک رصدخانه بین المللی به نام ماهواره روست ، برای مشاهده منابع آسمانی اشعه ایکس ، به فضا پرتاب شد.

ستاره شناسی با اشعه گاما

اشعه گاما که توسط ماهواره های مستقر در مدار زمین جمع آوری شده ، حاوی تشعشعات بسیار پرانرژی می باشد. این اشعه ، منابع کیهانی گوناگونی از جمله پالسارها و هسته کهکشان راه شیری دارد. انتشار بسیار کوتاه اشعه شدید گاما ، معروف به فورانهای اشعه گاما ، از هنگام کشف آنها در سال 1967 ستاره شناسان را متحیر کرد. زیرا این تشعشعات پراکنده اند و منشا دقیق آنها هنوز ناشناخته مانده است. مطالعه اشعه گاما به ما امکان می دهد تا ببینیم متراکم ترین گازهای کیهانی در کجا واقعند.
رصدخانه اشعه گامای کامپتون ، سنگین ترین ماهواره غیرنظامی است که تاکنون پرتاب شده است. وزن آن در زمین متجاوز از 17 هزار کیلوگرم می باشد.

ستاره شناسی نامرئی

ستارگان به خاطر انتشار نور قابل رویت هستند و لی در فضا انواع دیگری از تشعشع وجود دارد که نمی توانیم آن را ببینیم. این تشعشع نامرئی حاوی اطلاعاتی درباره اجرامی نظیر حفره سیاه است. اگر چه تلسکوپ های زمینی بخشی از این تشعشع را جمع آوری می کنند ، اما ستاره شناسان باید تجهیزاتشان را به بالای جو زمین بفرستند تا نامرئی ترین تشعشعات را مطالعه کنند.
تشعشع نامرئی را با ابزار گوناگونی از تلسکوپهای زمینی گرفته تا ماهواره ها شناسایی کنند.

مباحث مرتبط با عنوان



تاریخ شماره نسخه کاربر توضیح اقدام
 سه شنبه 06 تیر 1385 [13:15 ]   5   مجید آقاپور      جاری 
 شنبه 26 فروردین 1385 [14:04 ]   4   مجید آقاپور      v  c  d  s 
 یکشنبه 08 آذر 1383 [15:55 ]   3   حسین خادم      v  c  d  s 
 سه شنبه 03 آذر 1383 [08:09 ]   2   حسین خادم      v  c  d  s 
 دوشنبه 02 آذر 1383 [12:44 ]   1   حسین خادم      v  c  d  s 


ارسال توضیح جدید
الزامی
big grin confused جالب cry eek evil فریاد اخم خبر lol عصبانی mr green خنثی سوال razz redface rolleyes غمگین smile surprised twisted چشمک arrow



از پیوند [http://www.foo.com] یا [http://www.foo.com|شرح] برای پیوندها.
برچسب های HTML در داخل توضیحات مجاز نیستند و تمام نوشته ها ی بین علامت های > و < حذف خواهند شد..