به چیزی است که برتر و والاتر از حقیقت انسان باشد و بتواند انسان را به کمال مطلوب و هدف اصلی از خلقتش برساند؛ بر این اساس جز خداوند متعال، بهای حقیقی انسان نیست. اگر نیز در فرهنگ دینی بهشت به عنوان بها و قیمت انسان ها معرفی شده است، همانگونه که امیرالمومنین علیه السلام درنهج البلاغه فرموده اند این بدین جهت است که بهشت هم مظهری از مظاهر رحمت و جمال پرورگار است و پاداش انسانی است که خواهان و امیدوار لقاء پروردگارش بوده است.
با این دیدگاه، تقوا نیز ابزار نیل جان و روح انسان به خداست و تنها هین ملاک کرامت و فضلیت و برتری است. خداوند درسوره حجرت آیه 13 می فرماید: "ان اکرمکم عندالله اتقاکم" (برترین و گرامی ترین شما باتقواترین شماست.) غیراز تقوا و بندگی و پای بندی به ارزشهای انسانی و متعالی معنوی و الهی هیچ موضوع دیگری عامل فضلیت و کرامت و ارزش انسان نیست. استکبار، فخر فروشی، گردنکشی، خود برتربینی و تحقیر دیگران، اولین گام سقوط و انحراف و پستی است زیرا این، توجیهی جز هم سنگری باشیطان که مظهر استکبار و خودبینی است ندارد.
مراجعه شود به
آزادی و اختیار انسان
شکسته شدن حرمت انسان
حرمت مؤمن
