تاریخچه ی:
ام البنین در ماتم عباس علیه السلام
نقل شده است که ((ام البنین - مادر عباس بن علی|« ام البنین» ))مادر عباس علیه السلام در ماتم او و برادرانش به ((بقیع|بقیع)) بیرون از مدینه می رفت و در ماتم آنان چنان ندبه و گریه می کرد که هر که از آن جا می گذشت گریان می گشت. گریستن دوستان عجیب نیست، ((مروان بن حکم|مروان بن حکم ))که بزرگترین خاندان نبوت بود چون بر ام البنین عبور می کرد از اثر گریه او گریه می کرد.
اشعاری از ام البنین در رثاء حضرت ابوالفضل علیه السلام و دیگر پسرانش به این مضمون نقل شده است: « ای کسی که عباس را دیدی که بر گروه حریفان حمله ور می شد و به دنبالش از فرزندان حیدر که بسان شیر قوی بودند. »« حمله می کردند؛ به من خبر دادند که فرزندم سرش مجروح و دستش قطع شد. وای بر فرزندم که بر سرش عمود وارد شد. »« اگرشمشیر در دست داشتی هرگز کسی به تو نزدیک نمی شد.»
دیگر مرا ام البنین صدا نزنید، زیرا مرا متذکر شیران بیشه می کنید. برای من فرزندانی بود که به آنها خوانده می شدم. »« (و به این خاطر مرا ام البنین می گفتند) و امروز دیگر مرا فرزندی نیست؛ چهار فرزند همانند عقابهای تیز پرواز» بودند و تمام آنها شربت شهادت نوشیدند.»
منابع: منتهی الامال ج 1، ص 709.
مراجعه شود به:
((پیشینه عباس بن علی بن ابیطالب))