امّی، واژه ای است عربی که از ریشه « امّ » به معنی مادر، مشتق شده است. و برای آن سه معنی ذکر کرده اند:
الف: امی به معنی درس نخوانده.
ب: منسوب به امت و به معنی کسی است که از میان امت و توده مردم برخاسته باشد.
ج: امّ، منسوب به « ام القری » و به کسی گفته می شود که در سرزمین
مکه متولد شده و از آنجا برخاسته باشد و معادل کلمه « مکی » خواهد بود.
واژه « امّی » دو بار در قرآن و در آیه 157 و 158 سوره اعراف، صفت
پیامبر گرامی اسلام قرار گرفته است: «
الذین یتبعون الرسول النبی الامی. . .» (سوره اعراف، آیه 157 ). «
. . . فامنوا بالله و رسول النبی الامی. . .» (سوره اعراف، آیه 158) در اینکه امی در این دو آیه به چند معنی است میان مفسران اختلاف است و مفسران هر یک از احتمالات فوق را آورده اند.
برخی گفته اند نبی امی بدان معنی است که پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم به مکتب نرفت و درس نخواند. دیگر اینکه بگوییم پیامبری که از میان توده مردم برخاست و از طبقه مترفین و اشراف نبود و یا اینکه پیامبری که از سرزمین مکه قیام کرد.
منابع:
تفسیر نمونه، ج 6، ص 396؛ قاموس قرآن، ج 1، ص 119؛ مجمع البیان، ج 4، ص 374
