امّی، واژه ای است عربی که از ریشه« امّ» به معنی مادر، مشتق شده است. و برای آن سه معنی ذکر کرده اند:
الف: امی به معنی درس نخوانده.
ب: منسوب به امت و به معنی کسی است که از میان امت و توده مردم برخاسته باشد.
ج: امّ، منسوب به« ام القری» و به کسی گفته می شود که در سرزمین
مکه متولد شده و از آنجا برخاسته باشد و معادل کلمه« مکی» خواهد بود.
واژه« امّی» دو بار در قرآن و در آیه 157 و 158 سوره اعراف، صفت پیامبر گرامی اسلام قرار گرفته است: « الذین یتبعون الرسول النبی الامی. . .» (سوره اعراف، آیه 157 ). «. . . فامنوا بالله و رسول النبی الامی. . .» (سوره اعراف، آیه 158) در اینکه امی در این دو آیه به چند معنی است میان مفسران اختلاف است و مفسران هر یک از احتمالات فوق را آورده اند.
برخی گفته اند نبی امی بدان معنی است که پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم به مکتب نرفت و درس نخواند دیگر اینکه بگوییم پیامبری که از میان توده مردم برخاست و از طبقه مترفین و اشراف نبود و یا اینکه پیامبری که از سرزمین مکه قیام کرد.
منابع :
تفسیر نمونه ،ج 6 ،ص 396 ؛ قاموس قرآن ، ج 1 ، ص 119 ؛ مجمع البیان ، ج 4 ، ص 374