((ابوذر|اباذر غفاری ))می گوید: پیامبر به من امر فرموده اند به محبت و دوستی با حسن و حسین علیهم السلام. پس آنان را دوست دارم و دوستان آنان را نیز دوست دارم و این به خاطر دوستی و محبت پیامبر نسبت به این دو است.

((انس بن مالک|انس بن مالک ))می گوید: من و ابوذر و ((سلمان فارسی|سلمان )) و ((زید بن ثابت ))و ((زید بن ارقم ))نزد پیامبر گرامی اسلام «ص» بودیم؛ آنگاه حسن و حسین علیهم السلام وارد شدند پس پیامبر آنان را بوسید. ابوذر بلند شد و بر روی دو دست آنان افتاد و دستهایشان را بوسید. آنگاه بازگشت و در جمع ما نشست.

آهسته به او گفتیم: ای اباذر تو پیرمردی از اصحاب رسول خدا «ص» هستی برای دو کودک از بنی هاشم بلند شدی و روی دستهای آنان افتاده و دستهایشان را بوسیدی ؟!

اباذر گفت: آری اگر آنچه را من از پیامبر درباره این دو نفر شنیدم شنیده بودید البته شما بیش از آنچه من کردم انجام می دادید گفتیم: ای اباذر درباره ایندو از پیامبر چه شنیده ای؟

گفت: شنیدم که پیامبر به علی علیه السلام و امام حسن و حسین علیه السلام فرمود: یا علی به خدا سوگند اگر کسی آنقدر روزه بگیرد و آنقدر نماز بخواند تا مثل مشک پوسیده خشک شده شود نماز و روزه او نفعی به او نمی دهد مگر به محبت شما.

یا علی کسی که به وسیله حب شما به خدا توسل جوید بر خداوند سزاوار است که دست رد بر سینه او نزد یا علی کسی که شما را دوست بدارد و به شما تمسک جوید به عروة الوثقی و ریسمان محکم الهی تمسک جسته است.

منابع:

بحار الانوار، ج 36، ص 301، حدیث 140- ارشاد القلوب.

بحار الانوار، ج 47، ص 269، حدیث 28- کامل الزیاره.

مراجعه شود به:

((حمایت های همه جانبه پیامبر))

((جایگاه امام حسین علیه السلام در قلب پیامبر - ص))

((جایگاه حضرت نزد پیامبر))

((لقمه های پیامبر در دهان حضرت))

((حسنین از دیدگاه محمد بن حنفیه))

((سیب بهشتی - پیشینه نطفه))

((امام حسین علیه السلام از دیدگاه محمد بن حنفیه))

((طرماح نزد معاویه))