حضرت علی علیه السلام پس از پیروزی در جنگ جمل،
ابن عباس را به استانداری
بصره منصوب کرد و به دو دلیل
کوفه را برای مرکزیت حکومت برگزید: دلیل اول - بیشتر سربازان و جان نثاران امام علیه السلام را مردم کوفه و حوالی آن تشکیل می دادند؛ زیرا امام برای سر کوبی پیمان شکنان به وسیله صحابی بزرگ پیامبر،
عمار یاسر و فرزند گرامی خود امام حسن علیه السلام از مردم کوفه که مرکز مهم عراق بود استمداد طلبید و گروه انبوهی از مردم آن منطقه به ندای امام پاسخ مثبت گفتند و همراه نمایندگان وی عازم جبهه شدند. پس از آن که امام در نبرد با
ناکثان پیروز شدند و دشمن را تار و مار ساختند، حق شناسی ایجاب می کرد که امام از خانه و زندگی این مردم دیدن کند و لبیک گویان و جهاد گران خود را تقدیر و متقاعدان و بازماندگان از جهاد را توبیخ و مذمّت نماید.
دلیل دوم - امام علیه السلام می دانست که شورش پیمان شکنان گناهی است از گناهان معاویه، و اکنون که تیر معاویه به خطا رفته و شورش پایان بود، باید هر چه زودتر ریشه فساد قطع و شاخه شجره ملعونه
بنی امیه از پیکر جامعه اسلامی بریده می شد. نزدیک ترین نقطه به شام همان کوفه است گذشته از این، عراق منطقه ای لشگر خیز و فدایی پرور بود و امام، بیش از هر نقطه باید بر آن جا تکیه می کرد.
این دو علت سبب شد که امام علیه السلام کوفه را به عنوان مقّر خود برگزیند و مرکز خلافت اسلامی را از مدینه به عراق منتقل سازد.
منابع: فروغ ولایت، ص 466- 469