((عمران بن حصین|عمران بن حصین ))می گوید: من و ((عمر بن خطاب|عمر بن خطّاب ))در حضور پیامبر بودیم و علی علیه السلام نیز در کنار پیامبر صلی الله علیه و آله این آیه را خواند:

«اَمّن یجیب المضطّر اذا دعاه و یکشفُ السوءِ و یَجعَلکم خُلفاء الارضِِ ءَ اله مَع الله قلیلاً مًاتذکَّرون » «سوره نمل آیه: 62 »؛ (آیا بت هایی که معبود شما هستند بهترند) یا کسی که دعای مضطّر را اجابت می کند و گرفتاری را برطرف می سازد و شما را خلفای زمین قرار می دهد؟ آیا معبودی با خداست ؟! کمتر متذکّر می شوید. »

با شنیدن این آیه حضرت علی علیه السلام همچون گنجشکی از جا جهید. پیامبر به او فرمود: چه شده که بی تاب شده ای؟

پاسخ داد: چرا بی تابی نکنم در حالی که خداوند می فرماید که ما را خلفا و جانشینان زمین قرار می دهد ؟.
پیامبر خدا صلی علیه و آله به علی علیه السلام فرمود: بی تابی مکن که به خدا سوگند جز مومن تو را دوست نمی دارد و جز منافق با تو دشمنی نمی ورزد.


منابع: بحارالانوار، ج41،ص 13، حدیث 2 ---------- امالی شیخ صدوق