اسماعیل بن محمد می‌گوید:
سر راه امام حسن عسگری علیه السلام نشستم و همین که به من رسید، از فقر و نیازمندی ام شکایت کردم و سوگند خوردم که حتی یک درهم ندارم و غذا نخورده‌ام.
امام فرمود:«سوگند دروغ می‌خوری و نام خدا را بر زبان می‌آوری در حالی که در زیر خاک، دویست دینار پنهان کرده ای؟!»
آن گاه فرمود:«این را نمی‌گویم که چیزی به تو نبخشم.» و به غلامش فرمود:«هر چه داری به او بده.»
و غلامش نیز صد دینار به من داد. سپس امام رو به من کرد و فرمود:«روزی که به شدت نیازمند آن پول‌های مدفون در خاک هستی، آنها را نمی‌یابی.»
پیشگویی امام جامه عمل پوشید و روزی که به شدت نیازمند پول‌ها بودم، سراغ دینارها رفتم ولی هر چه گشتم چیزی نیافتم. معلوم شد که پسرم از جای پول ها مطلع شده و آنها را برداشته و گریخته است.

منابع:
اصول کافی، کتاب الحجة، ج 2، ص 441، ح 14

مراجعه شود به:
امام عسگری علیه السلام و یاری به اصحاب

اسماعیل بن محمد می گوید: در سر راه امام حسن عسگری علیه السلام نشستم همین که به من رسید از فقر و نیازمندی ام شکایت کردم و سوگند خوردم که حتی یک درهم، هم ندارم و از صبحانه و شام هم محرومم حضرت فرمود: سوگند دروغ می خوری و نام خدا را می آوری در حالی که دویست دینار زیر خاک پنهان کرده ای ؟!

آنگاه حضرت فرمود: من این سخن را به خاطر این که چیزی به تو ببخشم نمی گویم آنگاه فرمود: ای غلام هر چه داری به او بده و غلامش نیز صد دینار به من داد پس از آن حضرت متوجه من شدند و فرمودند: در هنگامی که بسیار نیازمند آن پولهای به خاک سپرده هستی از آنها محروم می شوی.

اسماعیل می گوید: پیشگوئی حضرت جامه عمل پوشید و روزی که به شدت نیازمند پولها بودم سراغ دینار ها رفتم ولی هر چه تفحّص کردم اثری نیافتم، معلوم شد که پسرم از جای پولها مطلع شده و آنها را برداشته و گریخته است.

منابع: اصول کافی، کتاب الحجة، ج 2، ص 441، ح 14

مراجعه شود به:
اهتمام امام حسن عسگری علیه السلام در رفع نیاز اصحاب