منصور دوانیقی هر چند مدتی به بهانه های مختلف امام صادق (علیه السلام) را از مدینه می طلبید و تحت نظر قرار می داد و گاهی مدت زیادی از بازگشت امام صادق (علیه السلام) به حجاز جلوگیری می کرد.

در یکی از این اوقات که امام صادق (علیه السلام) در منطقه ای به نامحیره در عراق بود، یکی از سران سپاه منصور پسر خود را ختنه کرد و عده زیادی را دعوت کرد و ولیمه مفصلی داد، اعیان و اشراف و رجال همه حاضر بودند. از جمله کسانی که در آن ولیمه دعوت شده بود امام صادق علیه السلام بود، سفره حاضر شد و مدعوین سر سفره نشستند و مشغول غذا خوردن شدند،

در این بین یکی از میهمانان آب خواست، به بهانه ای قدحی از شراب به دستش دادند، ظرف شراب که به دست او داده شد فوراً امام صادق (علیه السلام) نیمه کاره از سر سفره حرکت کرد و بیرون رفت، خواستند امام را مجدداً برگرداندند برنگشت و فرمود رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرموده است: (ملعون من جلس علی مائدة یشرب علیها الخمر )، (لعنت خدا برکسی است که بر سر سفره ای بنشیند که در آن شراب نوشیده شود)