یکی دیگر از شعبه های علم ائمه هدی علیه السلام آگاهی ائمه آن بزرگواران بر جمیع احکام الهی و همه حلال و حرامها می باشد که اصطلاحاً به « ((علم فقه)) » شهرت یافته است.

بکر بن کرب صیرفی می گوید: از ((حضرت امام جعفر صادق علیه السلام|امام صادق علیه السلام)) که می فرمود: هر آینه نزد ما چیزی است که با وجود آن هرگز به مردم نیازی نخواهیم داشت ولی مردم حتماً به ما محتاج و نیازمند می باشد. و نزد ما کتابی است به املا ((حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله|حضرت رسول صلی الله علیه و آله)) و خط حضرت علی علیه اسلام، صحیفه ای که در آن تمام حلالها و حرامها موجود است.

امام سجاد علیه اسلام به اعتراف بسیاری از تذکره نویسان سر آمد فقیهان دوران خود بوده اند و هیچکس در علم فقه مقدم برایشان نبوده است.

«ابن جوزی » حضرت را به لقب، « سید الفقها » ملقب نموده و از قول تعداد بسیاری نقل کرده است که « ما در میان فقیهان فقیه تر از علی بن الحسین علیه السلام ندیدم. » این جمله هنگامی ارزش خود را نشان می دهد که توجه داشته باشیم در عصر حضرت فقهای بسیاری می زیسته اند.

منابع:
اصول کافی، ج 1،‌ ص 240، حدیث 6
تذکره الخواص، ص 241