حدیث بسیار شریفی که به «
حدیث لوح » مشهور شده است، از حضرت صادق علیه السلام نقل شده که ایشان می فرمایند: پدرم به
جابر بن عبدالله انصاری فرمود: من با تو کاری دارم هر زمان برای تو میسّر است من با تو خلوت کرده و کارم را با تو مطرح کنم!!
جابر گفت: هر زمانی که تو دوست بداری. پدرم در یکی از روزها با او ملاقات ایام و به او فرمود: ای جابر به من خبر بده از لوحی که در دست مادرم
فاطمه سلام الله علیها دختر
رسول الله صلی الله علیه و آله دیدی و آنچه که مادرم به تو خبر داد که در آن لوح نوشته شده است.
جابر گفت: خداوند را شاهد می گیرم که من روزی به حضور مادرت فاطمه سلام الله علیها در زمان حضرت رسول الله صلی الله علیه و آله رسیدم تا ولادت حسین علیه السلام را به او تهنیت بگویم در دست آن خانم لوح سبزی را دیدم و گمان کردم که آن از زمرّد بود و در آن کتابی (نوشته ای) دیدم سفید شبیه رنگ خورشید؛ من به او عرض کردم: پدرم و مادرم فدای شما ای دختر رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم این لوح چیست؟
فاطمه فرمود: این لوحی است که خداوند آن را به رسولش هدیه داده است که در آن اسم پدرم و اسم شوهرم و اسم دو فرزندم و اسم اوصیاء از فرزندان من در آن هست و پدرم این لوح را به من داده است تا من را بوسیله آن بشارت بدهد.
جابر گفت: مادر شما فاطمه سلام الله علیها آن را به من داد و من آن را خواندم و از روی آن استنساخ کردم؛ پدرم به جابر گفت: ای جابر آیا می شود آن را به من عرضه کنی؟ !! گفت: بلی.
پس برادرم با او براه افتاد تا به منزل جابر رسیدند؛ او به داخل رفته و صحیفه ای را که در پوشی پیچیده شده بود بیرون آورد حضرت باقر علیه السلام به او فرمود: ای جابر در نوشته خود نگاه کن تا من آن را بر تو بخوانم. جابر در نسخه خود نگاه کرد و پدرم آن را خواند به گونه ای که حتی یک حرف با آن مخالفت نداشت. جابر گفت: خداوند را شاهد می گیرم که من اینچنین در لوح دیدم که نوشته شده بود.
بعد حضرت صادق علیه السلام متن آن مکتوب را مفصل بیان می کنند که اینچنین آغاز می شود:
«
بسم الله الرحمن الرحیم هذا کتاب من الله العزیز الحکیم لمحد نبیه و نوره و سفیره و حجاجه و دلیله. . . . . » تا می رسد به آنجا که «
جعلت کلمتی التامه معه و حجتی البالغه عنده بصره اثیب و اعاقب، ادلهم علی سید العابدین و زین اولیائی الماضین . . . . . »؛ یعنی کلمه نام خود را با
حسین قرار دادم و حجت بالغه من نزد اوست. به عترت او ثواب می دهم و عقاب می کنم اولین آنها
علی است که سید العابدین و زینت اولیاء گذشته من است.
آری حضرت سید الساجدین عزیز خداوند « سید العابدین » و «زین الاولیاء » می باشند.
فصلوات الله علیه بعدد احاط به علم الله؛ در علت نامگذاری حضرت به «
زین العابدین » نیز آمده که این لقب را از آسمان برای حضرت سرودند.
منابع:
اصول کافی، ج 1
کتاب الحجه، ص 527، حدیث 3
مراجعه شود به:
حضرت سجاد علیه السلام از منظر نکته دانان و گوهر شناسان