یکی از اصحاب آن حضرت میگوید: « وقتی حضرت رضا علیه السلام می خواستند غذا بخورند، کاسه بزرگی را کنار سفره می گذاشتند و از بهترین غذاها، از هر کدام مقداری در آن کاسه می ریختند و می فرمودند آنرا به مساکین بدهند.

سپس این آیه مبارکه را قرائت می فرمودند: «فلا اقتحم العقبه» (سوره بلد آیه 11) (پس انسان آن گردنه های سخت را نتواند پیمود) و بعد می فرمودند: «چون خداوند می دانست که برای هر انسانی آزاد کردن بنده مقدور نیست، راهی برای رسیدن به ((بهشت|بهشت )) قرار داد با اطعام مساکین.» (توضیح: خداوند در آن سوره بلد می فرماید: «و ما ادریک ماالعقبه فک رقبه». یعنی راه پیمودن آن گردنه ها، آزاد کردن بندگان است.

و سپس می فرماید: "او اطعام فی یوم ذی مسغبه" (یعنی اگر نمیتوانی بنده ای آزاد کنی، در تنگنای روزگار، مساکین را اطعام کن.)
(حضرت رضا علیه السلام به این اطعام اشاره دارند.)

منابع:
بحار الانوار، ج 49، ص 97، ح 11. از محاسن/ 392 و کافی/ 4/ 52.

مراجعه شود به:
((مکارم اخلاق حضرت رضا علیه السلام))