در« دعوات راوندی» از امام زین العابدین علیه السلام روایت شده است که فرمود: پدرم در آن روزی که کشته شد و خون ها در بدنش جوش می خورد« در روز عاشورا» مرا در بر گرفت و به سینه خود چسباند و فرمود: ای پسر من حفظ کن از من دعایی را که تعلیم فرمود آن را به من، ((حضرت فاطمه زهرا علیهاسلام|فاطمه صلوات الله علیها)) و تعلیم فرمود به او ((حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله|رسول خدا صلی الله علیه و آله)) و تعلیم نمودند به او حضرت ((جبرئیل))، برای حاجت و غم و اندوه و بلاهای سخت که نازل می شود و امر عظیم و دشوار و فرمود:

« بحق یس و القرآن الحکیم و بحق طه و القرآن العظیم، یا من یقدر علی حوائج السائلین یا من یعلم ما فی الضمیر یا منفس عن المکروبین یا مفرّج عن المغمومین یا راحم الشیخ الکبیر یا رازق الطفل الصغیر یا من لا یحتاج الی التفسیر صلی علی محمد و آل محمد و افعل بی کذا و کذا »

منابع: منتهی الامال ج 1، ص 712.

مراجعه شود به:

((تنهایی امام و یاری با امام سجاد))