از امام زین العابدین علیه السلام روایت شده است که فرمود:« روزی که پدرم در خون غلتید و کشته شد (عاشورا) مرا در آغوش گرفت و به سینه خود چسباند و فرمود:« پسرم. دعایی را که فاطمه صلوات الله علیها به من آموخت و آن را رسول خدا صلی الله علیه و آله به او آموخته بود، و پیامبر نیز از جبرئیل آموخته بود، از من بیاموز. این دعا برای رفع حاجت و غم و اندوه و بلاهای سخت است؛ و دعا این است:

« بحق یس و القرآن الحکیم و بحق طه و القرآن العظیم، یا من یقدر علی حوائج السائلین یا من یعلم ما فی الضمیر یا منفس عن المکروبین یا مفرّج عن المغمومین یا راحم الشیخ الکبیر یا رازق الطفل الصغیر یا من لا یحتاج الی التفسیر صلی علی محمد و آل محمد و افعل بی کذا و کذا »

منابع: منتهی الامال ج 1، ص 712.

مراجعه شود به:

تنهایی امام و یاری با امام سجاد