امام حسن علیه السلام به امام حسین علیه السلام نامه ای نوشت و او را به خاطر بخشش به شاعران ملامت نمود، امام حسین علیه السلام پاسخ نوشت که تو بهتر از من می دانی که بهترین مال آن است که عرض و آبروی انسان را حفظ کند.
نکته: شاید ملامت امام حسن علیه السلام به این جهت بوده است تا عذر امام حسین از این بخشش ها روشن شود.
از جمله روایاتی که در این باره آمده است این است که هنگامی که مروان
فرزدق را از مدینه اخراج کرد به حضور امام حسین علیه السلام رسید و حضرت چهار صد دینار به او بخشیدند به حضرت گفته شد که او شاعر فاسق و بدگویی است.
حضرت فرمود: بهترین مال آن است که آبروی تو را حفظ کند.
پیامبر خدا به
کعب بن زهیر پاداش داد و درباره
عباس بن مرواس فرمود: زبان او را قطع کنید (کنایه از اینکه چیزی به او ببخشد تا دست از بدگویی بردارد.)
منابع: بحار الانوار، ج 44، ص 195، حدیث8.
بحار، ج 44، ص 189، حدیث 2، مناقب (آدرس مربوط به قسمت دوم است. )
مراجعه شود به:
دیدار با برادر
پرسش از صلح با معاویه
جود و بخشش