تاریخچه ی:
امام حسین در قرآن - طه : 115، بقره : 124
از امام صادق علیه السلام روایت شده است که حضرت درباره قول خدای تعالی: « و لقد عهدنا الی ادم من قبل فَنَسیَ »* فرموده است: یعنی پیش از این از آدم در مورد کلماتی درباره محمد و علی و فاطمه و حسن و حسین و امامان از نسل او عهد و پیمانی رفته بودیم، اما او فراموش کرد.
* سوره طه، آیه 115.
منابع: بحار الانوار، ج 24، ص 176، حدیث 7 - بصائر الدرجات، ص 21
از امام صادق علیه السلام که درباره قول خدای عزوجل: « و اذا ابتلی ابراهیم ربٌه بکلمات فا تمهٌن»* سؤال شد. که این کلمات چه بود؟
حضرت فرمود: این کلماتی بود که آدم علیه السلام آنها را از پروردگارش دریافت نمود و بر اثر آنها توبه اش پذیرفته شد.
حضرت آدم گفت: « اسألک بحق محمد و علی و فاطمة و الحسن و الحسین الاٌ تبت علٌی» یعنی خدایا، تو را به حق محمد و علی و فاطمه و حسن و حسین می خوانم که توبه مرا بپذیری و خداوند توبه اش را پذیرفت چرا که او بسیار توبه پذیر و مهربان است.
* سوره بقره، آیه 124.
مراجعه شود به:
((امام حسین در قرآن))