امام حسن علیه السلام پس از ((بیعت|بیعت)) مردم با پدرش به عنوان حاکم اسلامی، لحظه ای از پدر جدا نشده است و در پیشبرد اهداف حضرتش تلاش چشمگیری داشته است؛ با آن حضرت از ((مدینه، مدینة النبی، یثرب|مدینه )) به طرف ((عراق|عراق))، به منظور خاموش ساختن فتنه ((طلحه)) و ((زبیر )) و ((عایشه)) هجرت می کند و به دستور حضرتش به همراه ((عمار یاسر|عمّاریاسر)) و ((قیس بن سعد بن عباده|قیس بن سعد ))به ((کوفه|کوفه)) می رود و تلاش ((ابو موسی اشعری|ابوموسی اشعری)) را برای عدم همکاری با ((حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام|علی علیه السلام)) و عدم شرکت در جنگ با بصریان خنثی ساخته و کوفیان را به طرف لشکرگاه حضرتش گسیل می دارد.

پس از آن در سه جنگ ((جنگ جمل|جمل)) و ((جنگ صفین|صفین )) و ((گزارشی از جنگ نهروان|نهروان)) در کنار حضرت است، گرچه به خاطر تلاش دشمنان برای کشتن او و کاستن از نسل ((حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله|رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم)) از ناحیه پدر اجازه جنگ به نحو جدی نمی یابد.

گاه حسن به جای پدر خطبه جمعه اقامه می کند ، در شب شهادت از جریان مطلع است و منتظر وقوع آن می ماند و پس از ضربت خوردن پدر طبیب ماهری برای معالجات پزشکی آماده می سازد و آنگاه که درمان را بی نتیجه می بیند، مطابق درخواست پدر بزرگوارش به پای وصیت حضرتش می نشیند و در بکار بستن وصایایش می کوشد، اندکی قبل از ارتحال پدر طی حکمی رسمی مسئولیت اوقاف و صدقات پدر بر دوشش قرار می گیرد.

مراجعه شود به:

((اقامه نماز جمعه توسط امام حسن بجای پدر))

((جانشین پدر در اداره اوقاف و صدقات او))

((نص بر امامت امام حسن علیه السلام))

((بسیج نمودن مردم کوفه))

((ضرورت رعایت ظاهر باعلم باطنی))

((دورانهای زندگی امام حسن علیه السلام))