امام حسن علیه السلام پس از
بیعت مردم با پدرش به عنوان حاکم اسلامی، لحظه ای از پدر جدا نشده است و در پیشبرد اهداف حضرتش تلاش چشمگیری داشته است؛ با آن حضرت از
مدینه به طرف
عراق، به منظور خاموش ساختن فتنه
طلحه و
زبیر و
عایشه هجرت می کند و به دستور حضرتش به همراه
عمّاریاسر و
قیس بن سعد به
کوفه می رود و تلاش
ابوموسی اشعری را برای عدم همکاری با
علی علیه السلام و عدم شرکت در جنگ با بصریان خنثی ساخته و کوفیان را به طرف لشکرگاه حضرتش گسیل می دارد.
پس از آن در سه جنگ
جمل و
صفین و
نهروان در کنار حضرت است، گرچه به خاطر تلاش دشمنان برای کشتن او و کاستن از نسل
رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم از ناحیه پدر اجازه جنگ به نحو جدی نمی یابد.
گاه حسن به جای پدر خطبه جمعه اقامه می کند ، در شب شهادت از جریان مطلع است و منتظر وقوع آن می ماند و پس از ضربت خوردن پدر طبیب ماهری برای معالجات پزشکی آماده می سازد و آنگاه که درمان را بی نتیجه می بیند، مطابق درخواست پدر بزرگوارش به پای وصیت حضرتش می نشیند و در بکار بستن وصایایش می کوشد، اندکی قبل از ارتحال پدر طی حکمی رسمی مسئولیت اوقاف و صدقات پدر بر دوشش قرار می گیرد.
مراجعه شود به:
اقامه نماز جمعه توسط امام حسن بجای پدر
جانشین پدر در اداره اوقاف و صدقات او
نص بر امامت امام حسن علیه السلام
بسیج نمودن مردم کوفه
ضرورت رعایت ظاهر باعلم باطنی
دورانهای زندگی امام حسن علیه السلام