امام صادق علیه السلام فرمود:«پدرم، امام باقر علیه السلام، به بیماری شدیدی مبتلا شد، به طوری که بعضی از اهل منزل بالای سر ایشان نشستند و شروع به گریه کردن کردند؛ گویی که پدرم در اثر آن بیماری از دنیا می‌رود.»
اما پدرم نگاهی کرد و فرمود:«من از این بیماری نمی‌میرم. چون دو نفر (از ملائکه) نزد من آمده‌اند و خبر داده‌اند که از این مرض نخواهم مرد.»
پس از مدتی پدرم بهبود یافت.

مدّتی گذشت، تا اینکه روزی پدرم به من فرمود همان دو نفر نزدش آمده‌اند و گفته‌اند در فلان روز وفات می‌کند.
و در همان روزی که به من فرموده بود، از دنیا رفت.

مراجعه شود به:
معجزات امام باقر علیه السلام

امام صادق علیه السلام فرمود:«پدرم، امام باقر علیه السلام، به بیماری شدیدی مبتلا شد، به طوری که بعضی از اهل منزل بالای سر ایشان نشستند و شروع به گریه کردن کردند؛ گویی که پدرم در اثر آن بیماری از دنیا می‌رود.»
اما پدرم نگاهی کرد و فرمود:«من از این بیماری نمی‌میرم. چون دو نفر (از ملائکه) نزد من آمده‌اند و خبر داده‌اند که از این مرض نخواهم مرد.»
پس از مدتی پدرم بهبود یافت.

مدّتی گذشت، تا اینکه روزی پدرم به من فرمود همان دو نفر نزدش آمده‌اند و گفته‌اند در فلان روز وفات می‌کند.
و در همان روزی که به من فرموده بود، از دنیا رفت.

مراجعه شود به:
معجزات امام باقر علیه السلام