محمد طیار میگوید: « به خانه امام باقر علیه السلام رفتم و اجازه ورود گرفتم. حضرت اجازه نفرمود ولی به شخص دیگری اجازه ورود داد. من به خانه برگشتم و با حالتی غمگین خود را روی تختی که در منزل بود انداختم و هیمنطور در فکر بودم که
مُرجئه چنین میگویند، قدریّه چنان، حروریّه اینطور، زیدیّه آنطور. . . کدامیک از اینها درست میگویند؟ به کدام طرف بروم؟ همینطور که در فکر بودم در خانه را زدند.
فرستاده امام باقر علیه السلام بود. گفت: « حضرت تو را خواسته اند.» با او به منزل حضرت رفتم. تا چشم مبارک حضرت به من افتاد فرمود: : «ای محمد! نه به سوی
مرجئه برو، نه
قدریه، نه
حروریه ،نه
زیدیه. بلکه به سوی ما بیا! من که تو را به خانه راه ندادم، به این علت و آن علت بود. (دلائل حضرت قانع کننده بود.) پس من سخن حضرت را قبول کردم و از آن پس اعتقادم به آن حضرت راسخ شد.
توضیح: مرجئه فرقه ای از مسلمانانند که عقیده دارند هر کس به ظاهر اقرار به اسلام کند، مؤمن است و ارتکاب گناه ضرری به ایمان نمیزند و با ارتکاب گناهان کبیره نمیتوان حکم به جهنمی بودن کرد و در مورد امام هم عقیده دارند که هر کس را مسلمانان انتخاب کنند، باید از او پیروی کرد.
اما قدریه کسانی هستند که نظری در مورد قدر خداوند دارند. جبریون که میگویند ما در کارهای خود مجبوریم، عقیده دارند که قدریه همان مفوّضه اند و گروه مفوّضه که میگویند همه اختیار به ما واگذار شده عقیده دارند که قدریّه همان جبریون اند.
حروریه گروهی از
خوارج اند که اولین بار در
حروراء نزدیک
کوفه جمع شدند و زیدیه گروهی هستند که به امامت
زید بن علی بن الحسین بعد از
امام سجاد معتقدند.
منابع: بحار الانوار، ج 46، ص 271، حدیث 74.
مراجعه شود به:
معجزات امام باقر علیه السلام
