تاریخچه ی:
امامت کارشناسی دین است
((شیعه)) معتقد است آنها که ((امامت)) را با مشخصات کامل و در همه ابعاد قبول ندارند، ((دین)) را سخیف و بیاهمیت میشمارند و آنرا مسألهای بسیار ساده میپندارند که هر کس توان اظهار نظر کردن درباره آن را داراست.
هر دستگاه و ابزاری را که برای کاری میفرستند متخصص آن را هم همراهش میفرستند که به تمام زوایا و ظرافتهای آن آگاه باشد. حال این سوال مطرح می شود که دین یک دستگاه پیچیده (و البته قابل فهم) است و آیا نباید یک متخصص که خود دین او را انتخاب کرده باشد و به ظرافتها و زوایای ناشناخته دین آگاه باشد، برای معرفی و تفسیر آن برگزیده شود؟
~~green:::__«امام یعنی کارشناس امر دین»__::~~
کارشناسی که اشتباه و خطا در او راه ندارد. و برای مدتی باید امام در میان مردم باشد تا مردم اسلام را بخوبی بشناساند و مسائل را برای مردم حلاجی کند. تعبیر ((شیعه)) برای امامت مانند ((نبوت)) با کلمه ی «لطف» است. و امام باید از نظر علم به دین و دیگر مسائل ((عصمت|مصون از خطا)) باشد تا مردم را به خطا نیاندازد.
::{picture=ahlbeit.jpg height=419 width=314 }::
مطلب فوق اشاره به این دارد که شارع حکیم دین (خداوند) پس از ((خاتمیت)) ((پیامبر اکرم|رسولاکرم)) امر ((زعامت)) جامعه، ترویج و ((تفسیر)) دین را بدون متولی رها نکرده است و همانطور که پس از هر ((نبوت تبلیغی و تشریعی|پیامبر تشریعی)) ((نبوت تبلیغی و تشریعی|پیامبران تبلیغی)) را ارسال فرموده است، پس از رسول خاتم نیز مفسرانی را برای دین مبین ((اسلام)) تعیین کرده است. این مطلب به عنوان ((دلایل عقلی اثبات امامت|اثبات اثبات عقلی ضرورت وجود امام)) مطرح میشود.
منبع:امامت و رهبری ؛ مرتضی مطهری