| - | الواح مع لوح است و لوح به صفحه پهن از چوب و استخوان و مانند آن را می گویند که بر آن بنویسند. واژه الواح چهار بار در قرآن به کار رفته است که مراد از آن ((تورات|تورات)) است.
ظاهر آیات قرآن در این باره این است که خداوند الواحی بر حضرت موی علیه السلام نازل کرد که شرایع و قوانین تورات در آن نوشته شده بود. بر اساس آیات قرآن کریم، ((حضرت موسی علیه السلام|حضرت موسی علیه السلام)) به هنگام بازگشت از طور در حالی که الواح را نیز با خود داشت، با گماهی قوم خود مواجه شد و دریافت که آنان ه وسیله((سامری)) گمراه شده و به گوساله پرستی روی آوردند، از این جهت موسی علیه السلام الواح را بر زمین افکند و برادرش ((هارون|هارون)) را سخت ؤاخذه کرد.
می گویند الواح از چو یا از ((زمرد))، یا ((زبرجد)) سبز و یا ((یاقوت)) سرخ و به طول ده زراع بوده است که از آسمان نازل شده بود. البته باید گت که هیچ یک از ای گفته ها اعتبار چندانی ندارد.
در حدیث از ((حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام|امیرمؤمنان علیه السلام)) آمده است ک فرمود: الواح همچنن دست به دست باقی ماند تا به ((حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله|پیمبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم)) رسید ضرت نیز آن را به من سپرد از امام محمد باقر علیه السلام نقل است فرمود: آن الواح هم اکنون دست ما می شد. |
+ | ((حرت امیرالممنین علی علیه السلام|امیرممنان لی علیه السلام)) رمود:«الواح موی دست به دست به یابران دیگر منتل د تا به ((حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله|پیمبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم)) رسید. یر نیز آنها را به من سپرده است.»
سا‌ها پس از شهادت امام علی، امام محمد باقر علیه السلام فرمود:«آن الواح اکنون نزد ما.» |
| | قاموس قرآن، ج 6، ص 214؛ تفسیر نمونه ج 6، ص 363؛ بحارالانوار ج 13 ص 225 | | قاموس قرآن، ج 6، ص 214؛ تفسیر نمونه ج 6، ص 363؛ بحارالانوار ج 13 ص 225 |
