نه اهل ((مدینه، مدینة النبی، یثرب|مدینه ))و نه کوفیان که ساکنان پایتخت جهان اسلام در زمان امارت ((حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام|علی علیه السلام ))بودند هیچکدام از چهره واقعی ((معاویه|معاویه ))اطلاع کامل نداشتند. بهترین دلیل این ادعا جریان قران بر سر نیزه کردن است در آن هنگام که ساعاتی بیشتر به فتح لشگر ((عراق|عراق ))به لشگر شام باقی نمانده بود با تزویر ((عمرو عاص|عمروعاص ))قرانهای بسیاری برسرنیزه ها رفت.

لشگر شام اهل عراق را دعوت به عمل به قرآن کردند و هر چند علی علیه السلام به گوش کوفیان خواند که معاویه را به قرآن اعتقادی نیست و او فقط دنبال ریاست و حکومت است اماباور نکردند اما این باور توسط عملکرد زیبای فرزندش حسن علیه السلام پس از صلح به وقوع پیوست تاریخ می نویسد معاویه پس از صلح در همان لشگرگاه کوفیان یعنی ((نخیله)) [موضعی نزدیک کوفه] به نماز جمعه ایستاد و در خطبه های نماز گفت.

من با شما نجنگیدم که نماز بخوانید و روزه بگیرید و حج کنید و زکات دهید شما خود این کارها را خواهید کرد من با شما جنگیدم تا بر شما حکومت کنم و این را خدا به من داد اگر چه شما ناراضی بودید.

در این سخنرانی مختصر صریحا می گوید: من کاری به نماز و روزه ندارم من فقط دنبال حکومت کردن هستم.

مراجعه شود به:

((نتایج صلح))