V{maketoc}

!اطرافیان معاویه

((ابوایوب انصاری)) در نامه ای به ((حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام|امیر مونان))، ((معاویه)) و اطرافیانش را چنین توصیف می کند: معاویه غار و پناهگاه منافیان است.

امیر مومنان علی (ع)، هنگامی که شامیان قرآن ها را بر نیزه می کردند، در خطابه ای از معاویه و برخی اطرافیانش چنین یاد کرد من اینان را بهتر از شما می شناسم. هم دوران کودکی آنان را دیده ام که بدترین کودکان ((مکه)) بودند و هم دوران بزرگ سالی شان را درک کرده ام که بدترین می دانند.

با خلافت امیر مومنان، به ویژه پس از کشته شدن ((طلحه)) و ((زبیر))، انبوه مخالفان ایشان مانند: ((حسان بن ثابت))، ((نعمان بن بشیر))، ((مروان بن حکم))، ((حریر بن عبدالله بجلی))، ((عبیدالله بن عمر))، ((مغیره بن شعبه))، ((عمرو عاص))، و همه افراد قبیله ((بنی امیه)) به سوی معاویه و ((شام «سوریه»|شام)) سرازیر شدند. شماری از کسانی که همیشه در کنار معاویه بودند.
عبارتند از:

1.((سرجون رومی))، مشاور و کاتب معاویه
2.((ضحاک بن قیس)):
او فرمانده یکی از شبیخون های معاویه بر ضد قلمرو امیر مومنان علی (ع) بود، مدتی فرماندار کوفه شد و در به حکومت رساندن یزید، نقش اساسی داشت.
3.((مسلم له عقبه)): او عامل قتل عام مردم مدینه و از فرماندهان ((جنگ صفین)) بود.
4.عمروعاص
از آغاز اسلام، دشمن مسلمانان بود و هدفی جز رسیدن به قدرت نداشت.
5.((مغیره)): از فاسدترین مردان روزگار به شمار می آمد.
6.((بسربن ارطاه)): فرمانده سپاه غارتگر شام بود و در ((یمن))، دو کودک ((عبیدالله بن عباس)) را در برابر دیدگان مادرشان کشت. امیر مومنان علی (ع) در نمازهایش، معاویه، عمروعاص، ((حبیب بن مسلمه)) و بسر را نفرین می کرد.
7.((نعمان بن بشیر)): از ((انصار)) بود که از بیعت با امیر مومنان علی (ع) خودداری کرد و به همراه پیراهن خونین عثمان به شام رفت. وی در واپسین سال حکومت معاویه، مدتی فرماندار ((کوفه)) شد.
8.((کثیر بن شهاب، ))بیش از آن چه معاویه فرمان داده بود، امیرمومنان علی (ع) را نفرین می کرد. او کسی بود که بر ضد ((حجر بن عدی)) شهادت دروغ داد و از سوی مغیره فرماندار وی شد.
9.((سمره بن جندب)): در زمان حکومت بر ((بصره))، خون های بسیار ریخت. او با گرفتن رشوه، آن دسته از آیه های قرآن را که در شان امیر مومنان نازل شده بود، به ((ابن ملجم)) و عثمان نسبت داد.
10.((ابوهریره))، جعل کننده معروف حدیث.
11.((عمرو بن سعید بن عاص)): مدتی فرماندار ((مدینه)) بود و امیرمومنان علی (ع) را بسیار نفرین می کرد.
12.((ولید بن عقبه)): پدر ولید در بدر به دست امیر مومنان علی (ع) کشته شد و خودش در زمان عثمان به سبب شراب خواری به دست آن حضرت حد خورد.

منابع:
1- الغدیر، ج 10، ص 194.
2- همان، ص 193.
3- الکامل، ج 3، ص 262.
4- الغدیر، ج 11، ص 35.