در روز عاشورا بعضی از یاران ((حضرت امام حسین علیه السلام|امام حسین علیه السلام)) به سبب جراحات فراوان در میدان افتادند و سپاهیان ((عمر بن سعد)) آنها را به قتل نرساندند. این افراد عبارت بودند از:
1ـ ((سوار بن ابی حمیر|سوار بن حمیر جابری))، که بدن مجروح او را از معرکه جنگ بیرون بردند و بعد از گذشت شش ماه بر اثر جراحات در گذشت.
2ـ ((عمرو بن عبدالله))، که او را نیز از میدان بردند و بعد از یک سال از دنیا رفت.
3ـ ((حسن بن حسن بن علی علیه السلام|حسن بن حسن))، که فرزند ((حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام|امام حسن مجتبی علیه السلام)) بود و در کنار عموی گرامی‌اش، امام حسین علیه السلام، با سپاه ((کوفه)) مبارزه نمود تا زخمی و خون‌آلود بر زمین افتاد.
وقتی اصحاب عمر بن سعد برای جداکردن سرها آمدند، دیدند هنوز در بدنش رمق دارد. مردی به نام اسماء بن خارجه که از اقوام مادری او بود، از کشتن او جلوگیری کرد و او را با خود به کوفه برد، معالجه‌اش کرد و آن گاه از کوفه به ((مدینه)) فرستاد.

!منابع:
*قصه کربلا، ص 388.
*حیاة الامام الحسین، ج 3، ص 312.

!مراجعه شود به:
*((تعداد یاران امام علیه السلام در روز عاشورا))