تاریخچه ی:
اصحاب صفه
عده ای از یاران پیامبر بودند که همراه با دیگر مهاجرین به ((مدینه)) هجرت کرده بودند. اما به دلیل فقر در مدینه جایی نداشتند و به همین دلیل در قسمتی از مسجد پیامبر که سکو و سایبانی قرار داشت زندگی می کردند. و لذا به صفه معروف بودند. آنها فقیر ترین مردم بودند اما در عین حال ملازم پیامبر بوده و همراه آن حضرت در مسجد عبادت می کردند.
خداوند آیه ای در وصف آنها فرستاد « ولا تطرد الذین یدعون ربهم بالغداه و العثنی ».
ترجمه: و کسانی که خدایشان را در صبح و شب می خوانند از خود مران ». پیامبر نیز به آنها توجه ویژه ای داشت و احادیثی در فضیلت آنها فرموده است؛ از میان اّنها می توان « ((عمار یاسر)) »، « ((عبدالله بن مسعود)) »،« ((خباب بن الارت)) »، « ((سالم مولی خدیفه الیمانی))» را نام برد. این گروه با گسترش و قوی شدن اسلام، صاحب زندگی و مال و مکنت شدند و از فقر بیرون آمدند.
منابع: لغت نامه دهخدا به نقل از کشف المهجوب هجویری.
مراجعه شود به:
((نام نخستین مهاجران به مدینه))