ریان بن صلت میگوید: «
حضرت امام رضا علیه السلام در مورد توجّه به عیوب خویشتن ،این شعر را برای من خواندند:
یعیب الناس کلـهـم زمـانا ---- و مـا لزماننـا عیب سـوانا
نعیب زماننا و العیب فینا ---- ولـو نطق الزمان بناهجانا
وان الذئب یتـرک لحم ذئـب ---- ویاکـل بعضنا بعضـا عیانا
لبسنا للـخداع مسـوک طیـب ---- فویـل للغـریـب اذا اتانا
ترجمه:
همه مردم در صدد عیبجویی از زمانه هستند ولی زمانه عیبی ندارد جز خود ما.
ما از زمانه عیب میگیریم و حال آنکه عیب در ماست و اگر زمان به سخن بیاید از ما بد گویی خواهد کرد.
البته هیچ گرگی گوشت گرگ دیگر را نمیخورد، اما بعضی از ما گوشت بعضی دیگر را آشکارا و بی پرده می خوریم.
آری ما برای فریب و نیرنگ ظاهری دلفریب و خوش آیند می سازیم اما وای بر آن غریبی که بسوی ما بیاید.
منابع: بحار الانوار، ج 49، ص 111، ح 8. از عیون اخبار الرضا، ج 2، ص 177.
مراجعه شود به:
اشعار حضرت رضا علیه السلام