((حضرت امام جعفر صادق علیه السلام|امام صادق علیه السلام)) فرمود:
در زمان حکومت ((عمر بن خطاب|عمر بن خطاب ))، شخصی به نام ((قدامة بن مظعون ))شراب نوشید و دو نفر علیه او گواهی دادند. یکی شخصی به نام ((عمرو تمیمی ))که اخته بود و دومی ((معلی بن جارود )). ولی یکی از این دو نفر گواهی داد که او را در حال نوشیدن شراب دیده است و دیگری گواهی داد که او را در حال استفراغ و بیرون ریختن شراب از دهان دیده است.

عمر با جمعی از اصحاب پیامبر مشورت کرد. از جمله به ((حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام|امیرالمؤمنین علی علیه السلام)) هم گفت:« ای ابوالحسن، نظر تو چیست؟ تو همان هستی که ((حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله|رسول خدا صلی الله علیه و آله ))درباره‌ات فرموده که آگاه ترین افراد امت و برحق‌ترین قضاوت‌کننده هستی. گواهی این دو شاهد، با هم یکسان نیست.»
علی علیه السلام فرمود:« چرا؛ گواهی آنها با هم یکسان است زیرا از اینکه یکی از آنها او را در حال استفراغ شراب دیده، معلوم می‌شود که شراب نوشیده که بالا آورده است.»
عمر پرسید:« آیا شهادت خواجه درست است؟»
حضرت فرمود:« بی‌ریشی خواجه، مثل نداشتن عضوهای دیگر بدن است و دخلی به شهادت‌دادن ندارد.»

مراجعه شود به:
((قضاوت واقعی با دعای پیامبر))
((حرمت شرابخوری))
((استدلال بر حرمت خمر-دلیل حرام بودن شراب))
((اجرای حد شرابخوار))

منابع :بحارالانوار، ج 40، ص 312، حدیث 85 --------- فروغ کافی