هنگام شهادت امام رضا علیه السلام سنّ امام جواد علیه السلام در حدود هفت سال بود، بدین جهت در ((بغداد|بغداد ))و سایر شهر ها مردم به اختلاف دچار شدند بر این اساس برخی از سران شیعه مثل ((ریان بن صلت ))، ((صفوان بن یحیی|صفوان بن یحیی ))، محمد بن حکیم، ((عبدالرحمن بن حجاج ))، ((یونس بن عبدالرحمن )) و عده دیگر در منزل عبدالرحمن بن حجاج دور هم جمع شدند ولی به خاطر مصیبت شهادت امام هشتم علیه السلام می گریستند.

در این هنگام یونس بن عبدالرحمن گفت: گریه را کنار بگذارید و در ارتباط با این مسئله صحبت کنید که تا ابو جعفر (امام جواد علیه السلام) به سن بیشتری برسد و بزرگ شود متصدی مقام امامت کیست و ما باید سئوالات خود را از چه کسی بپرسیم ؟

ریان بن صلت با شنیدن این جمله برخاست و دست به گلوی یونس گذاشت و شروع به زدن او کرد و به او می گفت: تو در ظاهر به ایمان تظاهر می کنی ولی در باطن اهل تردید و شرک هستی، نمی دانی که اگر موضوع امامت امام جواد علیه السلام در ارتباط با خداوند متعال باشد اگر کودک یک روزه باشد همانند پیرمردی عالم و بالاتر از اوست و اگر مربوط به خداوند نباشد، هزار سال هم که عمر کند همانند یکی از افراد مردم است این موضوعی است که باید مورد بحث قرار بگیرد و راجع به آن فکر کرد.
پس از سخن ریان بن صلت دیگران نیز یونس بن عبدالرحمن را توبیخ کردند.

منابع: بحار الانوار، ج 50، ص 99، ح 12.

مراجعه شود به:

((شبهه ها و سئوالات پیرامون کمی سن امام جواد علیه السلام هنگام رسیدن به امامت))