V{maketoc}
!ابو صالح منصور بن نوح
__(امیر سدید)__
«365 -350 ق / 976 - 961 م»

__~~green:بعد از وفات عبدالملک بن نوح، بلعمی وزیر به اشارت البتکین حاکم ((هرات))، پسرش نصر بن عبدالملک را به امارت گذاشت.~~__
__~~green:اما این انتخاب با تأیید و قبول بزرگان مواجه نشد.~~__
منازعات و اختلافات تجدید گشت و حتی سرای امارت غارت و طعمه حریق شد ;

*__نصر بن عبدالملک برکنار شد__
*__و به الزام ابوالحسن فایق - یکی دیگر از سرکردگان غلامان خاصه - ابو صالح ((منصور بن نوح )) برادر عبدالملک به امارت انتخاب شد.__

__~~blue:البتکین که دربار و سپاه ((بخارا)) را بر ضد خود دید، از صحنه رقابت با امراء کنار کشیده، از خراسان خارج و از اه طخارستان به غزنه رفت، جایی که بعدها اخلاف او امارت ((غزنویان)) را در آن جا بنیاد نهادند.~~__

!!دربار بخارا
در بخارا قدرت به دست فایق خاصه که از کودکی مصاحب و مربی ابو صالح منصور بود و در او نفوذی تمام داشت ، افتاد:
*__بلعمی__ نیز چون با فایق کنار آمد «363 ق / 973 م» وزارت خود را تا پایان عمر حفظ کرد که در عین حال سابقه این اتحاد با البتکین مانع از ادامه وزارتش نشد.
*__حکومت خراسان __بار دیگر به ((ابو منصور محمد بن عبدالرزاق ))داده شد. عبدالرزاق که ((شاهنامه)) منثور به امر او در خراسان تدوین شد، به دلیل یأس و ناخرسندی از حکومت ((سامانیان)) که به دست غلامان ترک افتاده بود، به دیالمه پیوست و با ((وشمگیر)) زیاری که در آن ایام با ((سامانیان)) متحد شده بود، درافتاد. وشمگیر زیاری که در حدود جرجان صاحب داعیه بود، نفوذ ((آل بویه)) را در آن نواحی تهدیدی برای قدرت خویش می‏یافت، به همین دلیل برای دفع ابو منصور محمد بن عبد الرزاق به حیله‏ای متوسل شد که در عین اظهار دوستی با وی، با مخالفانش پنهانی همداستان شد.
*__دربار بخارا __نیز با عزل عبدالرزاق، امارت خراسان را با عنوان سپهسالاری به ابوالحسن سیمجور داد «ذی الحجه 350 ق / ژانویه 962 م».

!!مرگ ابو منصور محمد بن عبدالرزاق
*__حذف رقیب خطرناک__
*__آغاز دوره ی آرامش در قلمرو سامانی__
سیمجور نیز این بار، بر خلاف گذشته بر استمالت قلوب اهل(( خراسان)) کوشید.
با رعایا به عدل رفتار کرد و با اهل علم معاشرتی نیکو پیش گرفت و کوشید تا از آن چه در زمان گذشته موجب رنجش خلق ولایت از او شده بود، خود داری کند.

در هر حال جنگ با ابو منصور محمد بن عبدالرزاق برایش اجتناب ناپذیر شد و در نبردی که بین آن دو درگرفت، ابو منصور عبدالرزاق به سبب زهری که طبیب ترسای او - یوحنا - به تحریک وشمگیر به وی داده بود، از جنگ باز ماند و در بیابان به دست غلامی از اهل اسلاو کشته شد «351 ق / 962 م».

به این ترتیب با مرگ ابو منصور عبدالرزاق
*__دولت سامانیان از یک رقیب خطرناک رهایی یافت __.
*__خراسان نیز برای ابوالحسن سیمجور باقی ماند و ابو الحسن تا پایان عهد منصور بن نوح همچنان امیر خراسان بود. __
*__با از میان رفتن عبدالرزاق، ادامه فرمانروایی منصور در آرامشی نسبی گذشت __که تنها با خلف بن احمد حاکم سیستان که با او از در دشمنی درآمده بود، درگیری پیدا کرد که عاقبت آن نیز به نوعی آشتی انجامید. وی غزنه را که پس از وفات البتکین «352 ق / 963 م» عرصه منازعه مدعیان بود، تحت نظارت درآورد.


فرمانروایی ابو صالح منصور بن نوح حدود شانزده سال به طول انجامید تا این که در اثر یک بیماری در شوال 365 ق / ژوئن 976 م درگذشت.

__~~blue:پس از مرگ او را امیر سدید خواندند. ~~__