ابو اُمامه، صدیّ بن جلال باهلی (م 86 ق) از قبیله قیس عیلان از صحابه رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم بود. در اینکه ابو امامه باهلی چه وقت مسلمان شده، اطلاع دقیقی در دست نیست و تعدد کسانی از صحابه کنیه ابوامامه داشته اند، عامل مؤثری در خلط مطالب بوده است.
می گویند ابوامامه را به اسارت نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم آوردند و آن حضرت او را آزاد ساخت، ابوامامه با اختیار خود اسلام آورد و پیامبر او را مأمور ساخت تا میان قبیله خود رود و آنان را به اسلام دعوت نماید.

ابوامامه در جنگ صفین در سپاه معاویه بود و معاویه بر او نگهبان گمارد تا مبادا از اردوی شام بگریزند و به علی علیه السلام به پیوندند.
او علاوه بر رابطه با معاویه، با دیگر سران بنی امیه همچون خالد بن زیاد بن معاویه والی حمص نیز ارتباط داشته است؛ او مدتی در مصر و چندی در دمشق و بیت المقدس ساکن بود تا این که به حمص رفت و در همان جا درگذشت. می گویند او هنگام مرگ 91 سال داشت.

منابع :
قاموس الرجال، ‌دایره المعارف تشیع، ‌اسد الغابه، ‌الاصابه